Η ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ

Σε μια λειτουργική απλούστευση, οι σκέψεις είναι η γλώσσα του νου και τα συναισθήματα είναι η γλώσσα του σώματος. 

Καθώς οι άνθρωποι ζουν σε κάποιο περιβάλλον καλλιέργειας, περιέρχονται για χρόνια σε αυτόν τον κύκλο, στη περιδίνηση, σκέψης και συναισθήματος, συναισθημάτων και σκέψεων. 

Με την πάροδο του χρόνου, εκπαιδεύεται το σώμα μας να απομνημονεύει συναισθήματα και να υπαγορεύει το περιεχόμενο στο συνειδητό νου. Και κάθε φορά που το σώμα ταυτίζεται με το νου, αυτό ονομάζεται συνήθεια. 

Συνήθεια είναι, ό,τι το σώμα υπαγορεύει στο νου. Μετά τη παιδική ηλικία, μετά τις βαθμίδες εκπαίδευσης, μετά την προσαρμογή στη κοινωνία, ας πούμε το 95% αυτού που είμαστε μετά τα τριάντα είναι ένα σύνολο απομνημονευμένων συμπεριφορών, ένα σύνολο συναισθηματικών αντιδράσεων, πεποιθήσεων, αντιλήψεων, στάσεων που τρέχουν ακριβώς όπως ένα πρόγραμμα υπολογιστή, ένας βιοϋπολογιστής επιβίωσης μέσω μίμησης και προσαρμογής. 

Έτσι, ένα 5% του συνειδητού νου μας, κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με τον εσωτερικό μας εαυτό και τα όνειρα, έχει να αντιμετωπίσει, όχι μόνο το περιβάλλον, αλλά κατά το 95% της συνήθειας, την βαρύτητα της ενσάρκωσης αυτών που έχουμε απομνημονεύσει. 

Το άτομο μπορεί να προσπαθεί να σκέφτεται θετικά, όταν βάζει κάποιο στόχο που απαιτεί αλλαγές στη ζωή, αλλά αισθάνεται μεγάλη αντίσταση, αισθάνεται αρνητικά. 

Μπορεί να θέλει κανείς να ζωγραφίσει τον πίνακα των ονείρων του, να σχεδιάσει τη μελλοντική του ζωή και να προβεί στις ανάλογες ενέργειες αλλά νιώθει περιορισμένος, αδύναμος, ανίκανος να αντιμετωπίσει αυτή την εσωτερική βαρύτητα και καταλήγει να νιώθει καταδικασμένος ή ανάξιος να σηκωθεί και να περπατήσει προς το άγνωστο του καινούργιου. 

Αυτή είναι η πάλη του μυαλού και του σώματος, η Μάχη της επιθυμίας, της θέλησης και της ενσαρκωμένης υποσυνείδητης συνήθειας. 

Πρέπει λοιπόν να προετοιμάζουμε το σώμα πριν κάθε βήμα του νέου νου που στρέφει το βλέμμα στον προσωπικό του σκοπό και τα μάτια του στο όραμα της πραγματοποίησης του Εαυτού. 

Εάν μιλάμε για ελευθερία και ευδαιμονία, για βιώσιμη ευημερία, πρέπει να καλλιεργήσουμε την ειλικρίνεια γυμνάζοντας το σώμα.

Το Μέλλον της Ανθρωπότητας

Ο Μπιλ Γκέιτς προβλέπει ότι η ΑΙ θα αντικαταστήσει τους γιατρούς, τους δασκάλους και άλλους επαγγελματίες μέχρι το 2035, δηλώνοντας ότι «οι σπουδαίες ιατρικές συμβουλές και τα σπουδαία μαθήματα» θα είναι δωρεάν, καθώς η Τεχνητή Νοημοσύνη θα εξελίσσεται ώστε να χειρίζεται εξειδικευμένες ανθρώπινες δεξιότητες.

Τα σχόλιά του δίνουν την εικόνα ενός κόσμου που εισέρχεται στην εποχή της «ελεύθερης νοημοσύνης», όπου η γνώση και οι υπηρεσίες επιπέδου εμπειρογνωμόνων θα γίνουν καθολικά προσβάσιμες, με ελάχιστο ή μηδενικό κόστος.

Παράλληλα, προβλέπει ότι η έννοια της εργασίας θα αλλάξει ριζικά. Ο Γκέιτς οραματίζεται έναν «μετα-εργασιακό κόσμο», όπου η παραδοσιακή εργασία δεν θα αποτελεί την κεντρική οργανωτική αρχή της ζωής. Ενδέχεται να δούμε λιγότερες εργάσιμες ημέρες, πρόωρη συνταξιοδότηση και περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Πως θα αξιοποιήσει ο άνθρωπος τον ελεύθερο χρόνο για να βελτιώσει την βιωσιμότητα της ευημερίας του;

Μια λογική πρόταση είναι η έρευνα και η ανάπτυξη της Ανθρώπινης Νοημοσύνης που είναι κρυμμένη πίσω από την ανεπαρκή αυτογνωσία του μέσου ανθρώπου που μέχρι σήμερα δεν διέθετε χρόνο στην προσωπική έρευνα και ανάπτυξη των ανεξερεύνητων δυνατοτήτων του, ενώ είναι ήδη γνωστά στις αιώνιες παραδόσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, ανεξάρτητα από οικονομικό επίπεδο και τεχνολογικά εργαλεία. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν αρχίσει να ασχολούνται με παραδοσιακές και σύγχρονες μεθόδους αναζήτησης της αυτογνωσίας. Η εξέλιξη στην αυτογνωσία έχει αποδειχθεί πως έχει δραματική επίδραση, θετική επίδραση σε όλους τους τομείς όπου η τεχνολογία και οι οικονομία απέτυχαν να πραγματοποιήσουν βιώσιμα αποτελέσματα. Ένας κρίσιμος σήμερα τομέας είναι η υγεία, η οποία ευνοείται ιδιαίτερα από την εύρυθμη λειτουργία του σώματος και του νου, όπως και από την προσωπική επίγνωση του συσχετισμού νου και σώματος. Η κατανόηση του θεμελιωδών αρχών που διέπουν τον συσχετισμό και την αλληλεπίδραση σώματος, νου και ψυχής έχει επίδραση αυτοποιητική. Δηλαδή ρυθμίζει αυτόματα την αρμονική λειτουργία νου και σώματος βελτιώνοντας υγεία, ψυχολογία και γενική ψυχική ευεξία.

Οι δραστηριότητες του ανθρώπου προς αυτή την κατεύθυνση έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και με τις συνέπειες της τεχνολογίας που έχει αναπτυχθεί αναμένεται πως θα γίνουν άλματα αντίστοιχα και ανάλογα με την μέχρι τώρα πρόοδο των εργαλείων του ανθρώπου. Το μεγαλύτερο εργαλείο του ανθρώπου παραμένει ο ίδιος ο ανθρώπινος οργανισμός, που αφού κατανοηθεί, θα έπρεπε να είναι πρότυπο οργάνωσης και οργανισμών. Αυτά είναι τα καλά νέα.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Το σύμπαν λέγεται σύμπαν διότι αυτορρυθμίζεται, όπου κανένας από τους συντελεστές του δεν μπορεί να ξεπεράσει την Συμπαντική νοημοσύνη και οργάνωση, ούτε να το θέσει εκτός λειτουργίας, ως προς τη διατήρηση της ζωής. Και αυτό το αφήγημα αναμένεται με επαρκή επίγνωση να αλλάξει. Η γνώση είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Η εξέλιξη σχετίζεται με την διαφάνεια και την πρόσβαση στη γνώση της αλήθειας.

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Ο Χριστός δεν είναι πια ένας μακρινός θείος σούπερ σταρ. Οι ιστορίες που ακούσαμε δεν έχουν να κάνουν με μια μορφή που πρέπει να λατρεύουμε για να μπορούμε να εκλιπαρούμε την προστασία μας. Αυτό που γιορτάζουμε εδώ και μερικές χιλιετίες είναι η Γέννηση ενός νέου Αρχέτυπου και το τέλος του θανάτου, ως αδιέξοδου της ανθρώπινης ιστορίας ή ως δυστυχισμένου τέλους / Unhappy End. Η Ανάληψή του δεν τον διαχώρισε ή τον ανύψωσε από τους ζωντανούς, αλλά χρησίμευσε για να μας υπενθυμίσει την αληθινή μας φύση και σηματοδότησε τη δική μας Ανάληψη. Είμαστε έτοιμοι να βιώσουμε/ βιώνουμε μια Νέα Ανάληψη.

Αλλά προσοχή. Η Ανάληψη δεν μας απομακρύνει από τη Γη, αλλά απαιτεί την ουσιαστική σχέση μας με αυτήν. Μένουμε στη Γη όχι για να υποστούμε τη μάχη της επιβίωσης αλλά για να ενσαρκώσουμε την αφύπνιση από τις συλλογικές Σκοτεινές Νύχτες της Ψυχής (Dark Nights of the Soul).

Η αφύπνιση δεν σημαίνει να αφήσουμε πίσω μας τη μορφή, αλλά να μετασχηματίσουμε την εμπειρία μέσα από τη μορφή και την ύλη. Η παρουσία μας εδώ τώρα είναι η απόδειξη ότι το έργο μας δεν έχει τελειώσει, στην πραγματικότητα μόλις άρχισε και πρόκειται να περάσει σε μια εξαιρετική φάση.

Νέα συστήματα,

εκπαίδευση,

διακυβέρνηση,

θεραπεία,

οικονομία

θα προκύψουν με φυσικό τρόπο από το νέο ενεργειακό έδαφος.

Είναι σαν να στέκεσαι σε έναν κήπο περιμένοντας να συμβεί κάτι συγκλονιστικό, ένα εντυπωσιακό γεγονός, αντί να συνειδητοποιείς ότι ήδη περιβάλλεσαι από την ανθοφορία του. Για να ζήσουμε στη Νέα Γη / Νέα Εποχή είναι απλό να συντονίσουμε τη δόνησή μας με τη συχνότητά της. Δεν είναι ένα μέρος στο οποίο θα ταξιδέψουμε, είναι μια συνείδηση που ήδη γινόμαστε.

Η Παντοπία μας προσκαλεί να την περπατήσουμε τώρα και να παρακολουθήσουμε καθώς τα Τοπία της πραγματικότητας μεταμορφώνονται μπροστά στα μάτια μας γιατί η τελική φάση απαιτεί ριζική υπομονή και εμπιστοσύνη.

Ακόμα και μετά τη διάσπαση του κόσμου του εμπλουτισμένου με τις διαστάσεις τις αυτογνωσίας και συντεταγμένες αυτοπροσδιορισμού και πορείας από τον τρισδιάστατο κόσμο μιας ουτοπικής αντικειμενικότητας που αποφεύγει την προσωπική ευθύνη παραμένει μια τελική φάση εξευγενισμού και σταθεροποίησης. Αυτή η φάση απαιτεί ριζική υπομονή, ρίζες στην υπομονή και στην εμπιστοσύνη στο προφανές της καλλιεργημένης διαύγειας.

Δεν είναι η υπομονή της παθητικής αναμονής.

Είναι η υπομονή της ενεργής και εμπιστοσύνη της σταθερής ενσάρκωσης της έμπνευσης ακόμα και όταν δεν φαίνεται άμεση απόδειξη εξωτερικής αλλαγής...

Ο Τρόπος είναι ο Δρόμος

Υπάρχει συναίνεση ως προς αυτό,  δύο είναι οι τρόποι προσέγγισης της πραγματικότητας: 

διαισθητικά και επιστημονικά.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι επιστημονικά ανακαλύψαμε ότι κάθε προσέγγιση συνδέεται με ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου, του Βιοϋπολογιστή μας που επεξεργάζεται τα δεδομένα της πραγματικότητας.

Σε κάθε τομέα της ζωής έχουμε συνηθίσει να έχουμε άποψη, κάποια προκατάληψη, η οποία οδηγεί στον αναποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, απογοητευόμαστε, αγχωνόμαστε, πικραινόμαστε, γινόμαστε κυνικοί, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στις παθολογίες που βιώνουμε και μας κάνουν να υποφέρουμε. Ως εκ τούτου, πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε πάνω στις προκαταλήψεις μας, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε ή και να ξεπεράσουμε την αναποτελεσματικότητά μας. Γι'αυτό είναι όμως απαραίτητο να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη γι' αυτή τη σημαντική πηγή του πόνου στη ζωή μας.

Ο Βούδας έκανε μια δήλωση σχετικά με αυτό. Οι ψυχολόγοι έκαναν δηλώσεις. Η τέχνη ασχολείται με αυτό. Η επιστήμη ασχολείται με αυτό. Η θρησκεία ασχολείται με αυτό.

Όμως ο άνθρωπος είναι ικανός για κάθε μονοπάτι που οδηγεί στην απελευθέρωση, στη φώτιση και σε κάθε τρόπο για να σωθεί από την ταλαιπωρία που οφείλεται σε κακή διαχείριση του τρόπου με τον οποίο κοιτάζει τα πράγματα.

Υπάρχουν τρία μεγάλα μονοπάτια που εστιάζουν σε διαφορετικές πτυχές της ψυχικής και πνευματικής ανισορροπίας. 

Ο Δρόμος του Πολεμιστή που ασχολείται με τη διάνοια του ατόμου, όπου η Επιστήμη είναι ένας κλάδος της, ο Δρόμος της Αποδοχής και της ευθυγράμμισης με αυτό που είναι και ο Δρόμος της Υπηρεσίας προς τους άλλους.

Αν δεν έχουμε καταφέρει να το πετύχουμε αυτό μέχρι ένα ορισμένο στάδιο της ζωής μας, καλό είναι να επανεξετάσουμε τη στρατηγική μας και να προβληματιστούμε σχετικά με τη στάση μας απέναντι στην ερμηνεία της πραγματικότητας και την κατανόηση των όσων συμβαίνουν.

Ο Πολεμιστής είναι στην ουσία επιστημονικός.

Ας μιλήσουμε λοιπόν επιστημονικά.

Δεν μπορεί να μιλάει για την υπηρεσία προς τον άλλο.

Και δεν μπορεί να συζητάει την συμφιλίωση με το Σύμπαν και την Ύπαρξη, και την σύνδεση με τον ανώτερο Εαυτό.

Το Πραγματικό Μονοπάτι, στη πράξη το Μονοπάτι είναι πάντα τριπλό.

Και είναι να κάνουμε τα λόγια και τις θεωρίες μας πράξεις, να τα ακολουθούμε πρακτικά και με συνέπεια, να παρακολουθούμε τα αποτελέσματα και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Να βγάζουμε δηλαδή συμπεράσματα με υπομονή, θάρρος, και επιμονή, όσο χρειάζεται, συμβουλευόμενοι βιβλία και ανθρώπους που είναι προφανώς πιο προχωρημένοι εκεί πού θέλουμε να πάμε. Για να υπάρχει μια τέτοια προοπτική πρέπει όμως να αναλάβουμε την ευθύνη για τη ζωή μας.

Πρέπει να μάθουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας καλά και να περπατάμε καλά. Σε αυτό προφανώς συμπεριλαμβάνεται και το να μάθουμε να πέφτουμε προσεκτικά και να σηκωνόμαστε ασφαλείς. Δεν υπάρχει τρόπος να αποφεύγουμε όλα τα λάθη. Τα λάθη μας μας παρέχουν υψηλής ραπτικής διδασκαλία και είναι τα μαθήματά μας. Η επίκτητη ικανότητα, δηλαδή κάτι που καλλιεργείται και αναπτύσσεται, της προσωπικής μάθησης ακολουθεί αυστηρά αυτό το μοτίβο. Είτε συμφωνούμε, είτε όχι. Είτε μας έχει περάσει από το μυαλό είτε όχι.

Υπάρχει οτιδήποτε παράλογο σε αυτό;

Ό, τι και να κάνει ο Ερμής και η Αφροδίτη, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Πλούτωνας και Χείρωνας, εμείς έχουμε τον τελευταίο λόγο στην εξέλιξη του εαυτού μας, ο οποίος είναι ο κεντρικός ήρωας κι η ηρωίδα, ο πρωταγωνιστής κι η σταρ του προσωπικού μας δράματος. Δράμα θα πει δράση, περιπέτεια, διαδικασία με δοκιμασίες, με πτώσεις και κωλοτούμπες.

Η πρώτη μύηση στην ανώτερη εκπαίδευση κάθε ηρωίδας και κάθε ήρωα θα έπρεπε να είναι κωλοτούμπα. Οτιδήποτε πριν από αυτό είναι μόνο προετοιμασία. Οτιδήποτε ακολουθεί είναι η συνέχεια κάθε πετυχημένης κωλοτούμπας. Ξανά και ξανά. Η βασική εκπαίδευση κάθε ηρωίδας και κάθε ήρωα, πρωταγωνιστών του προσωπικού τους δράματος ήταν, είναι και θα παραμείνει, μέχρι να αλλάξει όλη η κοινωνία και να γεννιούνται άνθρωποι που να περιβάλλονται από φωτισμένους ανθρώπους, η Πολεμική Τέχνη. Η λέξη Τέχνη όμως ξεγελάει διότι η Πολεμική Τέχνη βασίζεται σε αυτό που οδήγησε στη πραγματική Επιστήμη. 

Θυμόμαστε πως η λέξη επιστήμη προέρχεται από το ρήμα επίστημι που σημαίνει γνωρίζω καλά –ξέρω με βεβαιότητα, είμαι σε θέση να κάνω κάτι. Δεν σημαίνει δοξάζω, που σημαίνει από την εποχή του Πλάτωνα πιστεύω, δεν σημαίνει νομίζω, δεν σημαίνει έτσι μου έρχεται. Αλλιώς δεν θα υπήρχε η Πολεμική Τέχνη. Δεν θα χρησιμοποιούσαμε εργαλεία, τεχνικές, και δεν θα δεχόμασταν οικειοθελώς έναν αντίπαλο που προσπαθεί να μας φέρει σε δύσκολη θέση για να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις και να ξεπεράσουμε τον χθεσινό εαυτό μας. Η πολεμική τέχνη, ήδη στο επίπεδο Αϊκίντο, δεν έχει να κάνει με τον άλλο αλλά με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ο μεγάλος μου Ανταγωνιστής μόνο στα έργα που προορίζονται για ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα γίνει πρωταγωνιστές στο προσωπικό τους δράμα, είναι κάποιος άλλος. Η ιδέα πως κάποιος άλλος είναι υπεύθυνος για οτιδήποτε μου συμβαίνει δεν μπορεί παρά να είναι μέρος της εσωτερικής μας πλάνης. Είναι μέρος, στην καλύτερη περίπτωση, της προετοιμασίας μας για την είσοδο στην προσωπική αρένα όπου ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον συνηθισμένο εαυτό. Η συνήθεια είναι ο εχθρός της μάθησης και της εξέλιξης. Η επανάληψη της εξάσκησης είναι η μητέρα της μάθησης. Η πραγματική Πανδημία είναι η κουλτούρα, λατινική ονομασία της καλλιέργειας, της συνήθειας. Για αυτό έχουν γεμίσει τα βιβλιοπωλεία ράφια με βιβλία γύρω από την προσωπική ανάπτυξη. Τα οποία ανταγωνίζονται τα βιβλία με τις φανταστικές ιστορίες για διάφορους  φανταστικούς ήρωες. Τα ράφια αυτά έχουν τα τελευταία χρόνια γεμίσει με μεθόδους για να αλλάξει κανείς τις συνήθειές του και να μάθει να δημιουργεί ρουτίνες αυτοβελτίωσης. Πρωινές, καθημερινές, βραδινές και πριν πάμε για ύπνο. Ακόμα και ο ύπνος συγκαταλέγεται πλέον στους Τόπους έρευνας και ανάπτυξης. 

Η επίδραση των σύγχρονων θεοτήτων ταυτίζεται πλέον περισσότερο με Πλανήτες και Κοσμικές Ενέργειες παρά με την απόλυτη κυριαρχία κάποιων οντοτήτων και την κατάλυση της ανθρώπινης βούλησης ή επιλογής –της κρίσης, της απόφασης και της πρόθεσης. 

Σε κάποια χρόνια, όσα κι αν είναι αυτά, κι η σημερινή θεοποίηση της Δημοκρατίας που εκλέγει κάθε τέσσερα χρόνια εκπροσώπους από ένα προκαθορισμένο από το σύστημα των οικονομικών συμφερόντων σώμα Αντιπροσώπων των υπολοίπων για να παίρνουν όλες τις σοβαρές αποφάσεις θα θεωρείται γελοία και θα συγκαταλέγεται στα φαιδρά κεφάλαια της ανθρώπινης ιστορίας. 

Τελειώνω αρθρώνοντας σε τι θεωρώ –πάει να πει βλέπω καθαρά– ότι συνίσταται η παγκόσμια παρούσα κρίση. Είναι πνευματική και συνίσταται στην αδυναμία κρίσης, απόφασης δηλαδή και πρόθεσης, του Ανθρώπου λόγω έλλειψης διαύγειας. Το Αντίδοτο είναι να περάσει στην αυτογνωσία και στην αυτοποίηση. Αυτοποίηση είναι, ότι κάθε βήμα αυτογνωσίας δημιουργεί καινούργιες συνθήκες για τον άνθρωποι οι οποίες του αλλάζουν την νοοτροπία, τον χαρακτήρα, την στάση και την συμπεριφορά οπότε και τα αποτελέσματα των δράσεων-πράξεων-ενεργειών του.

Υπάρχει τίποτα παράλογο σε αυτό;

Μπορεί ποτέ το παράλογο να φέρνει διαρκώς καλύτερα αποτελέσματα;

Τα συμπεράσματα και η απόφαση είναι δική μας υπόθεση.

🙏

Πόλεμος, αναθεώρηση του status quo και αναγέννηση πολιτισμού

Η πολεμική τέχνη βασίζεται στην προσομοίωση πολεμικής σύγκρουσης. Πρόκειται για συνθήκες όπου τηρούνται τα απολύτως απαραίτητα πρωτόκολλα πολιτισμού, από κοινού. Όπως ο πόλεμος είναι στην βάση του αναθεωρητικός έτσι και η πολεμική τέχνη σχετίζεται με την αναθεώρηση. Πως μπορείς άλλωστε να περιμένεις να βγει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα όταν κάνεις τα ίδια και τα ίδια; Υπάρχουν τρεις μεγάλες αρτηρίες που οδηγούν σε αλλαγές στη ζωή. Είναι η Βία, η Ανάγκη και η Επίγνωση.

Με την βία, θες δεν θες, υποτάσσεσαι ή συνθηκολογείς. Λόγω ανάγκης προσαρμόζεσαι και συνηθίζεις. Η επίγνωση είναι η πιο ευγενής οδός προς την αλλαγή και την πρόοδο. Και τα τρία συνδέουν το άτομο με το περιβάλλον του.

Στην πολεμική τέχνη γίνεται αναπαράσταση καταστάσεων με άμεσες συνέπειες. Γι αυτό και βοηθάει πολλά άτομα να ανακαλύψουν τα εργαλεία που έδωσε η φύση στον άνθρωπο για να καλύπτει τις ανάγκες του, για να προστατεύεται από επιθέσεις και κινδύνους, για να δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες που του επιτρέπουν να μοιράζεται τις αξίες του και τα αγαθά του χωρίς τον φόβο της επιβίωσης.

Ο πόλεμος συνδέεται με την επιβίωση, η πολεμική τέχνη συνδέεται με τον φόβο της επιβίωσης και με συμβάσεις που κατασκευάζει ο άνθρωπος στο περιβάλλον του για να νιώθει ασφαλής.

Ο πόλεμος αναθεωρεί και επαναδιαπραγματεύεται συμμαχίες, συνθήκες και συμβάσεις ασφαλείας ανάμεσα σε μεγάλες ομάδες και κράτη. Η πολεμική τέχνη καταφέρνει με την προσομοίωση πολέμου να αναθεωρήσει προσωπικές συνθήκες όπως συνήθειες και συμπεριφορές που βασίζονται σε λανθασμένες εντυπώσεις ή "ξεπερασμένες αντιλήψεις" για την ερμηνεία των δεδομένων. Όταν το σώμα είναι αναλφάβητο αυτό έχει συνέπειες αναλφαβητισμού και στο πνεύμα, στην ψυχολογία, στην συμπεριφορά, στον τρόπο ζωής, και, κατά συνέπεια, στη ζωή του καθενός.

Όπως στο πόλεμο έτσι και στην πολεμική τέχνη ο άνθρωπος μπαίνει στη σκηνή, στο θέατρο, στο δράμα και συμμετέχει στα δρώμενα με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Είτε πρωταγωνιστεί, είτε δευτεραγωνιστεί, όταν δεν ζει σαν κομπάρσος είναι αγωνιστής. Ηθοποιός σημαίνει αγωνιστής για το φως. Αυτό διδάσκουν οι μάχες. Ο αγωνιστής μάχεται για να μην πεθάνει άδοξα, άχαρα, ανώφελα. Όπως στον πόλεμο έτσι και στην προσομοίωση πολέμου ο άνθρωπος αναβιώνει τις συνθήκες εκείνες που επιβάλλουν να αναλάβει την ευθύνη για την ζωή του πρώτα από όλα και μετά να υπηρετήσει έναν μεγαλύτερο από το Εγώ του σκοπό. Αυτό μοιάζει με το να ζωγραφίζει κάνεις δυο-τρεις ή τέσσερις κύκλους γύρω από ένα ένα σημείο, γύρω από την ουσία. Κύκλοι που ρυθμίζονται μέσα από αγώνες ή μάχες τείνουν να είναι ομόκεντρα γύρω από την περιοχή υψίστης σημασίας και ταλάντωσης.

Αυτό μοιάζει με ξεκάθαρους στόχους μετά από αυστηρή αξιολόγηση.

Οι μάχες κι οι αγώνες ή η συμβολική αναπαράσταση αυτών βοηθούν τον άνθρωπο να αναθεωρήσει τις απόψεις και τις αντιλήψεις του για τα δεδομένα. Επιτρέπουν στους ανθρώπους με την κατάλληλη εκπαίδευση να επανακινήσουν την ζωή τους μέσα από το ξεκαθάρισμα των ζωνών συνάφειας γύρω από τον σαφή και αδιαπραγμάτευτο σκοπό της πιο ενδόμυχης αξίας ή αλήθειας τους.

Investigate and explore AI type 2, invest on AI²

Today somewhere I heard in the US American news that the current US president elect had previously promised to investigate the interference of the most renowned social platform with some elections and found guilty to put the CEO of the company in jail for ever.

Here is what I think.

It's more sensible to investigate the mechanisms that made him, her, them or anybody else not just interfere but try to control these or those elections, control the legislative and administrative mechanism or pathways of a whole country. Like one might control the neural pathways of the brain and wherever there are neural networks and thus control the whole organism. Not only then but anytime a group of people can gain so much power, can get so small that they don't need to care about the people or pay attention to the will and the needs of the people in general. This, you, fellow US Americans and us the rest of the world need to investigate and make transparent. If you or us care for the humanity. Otherwise it can easily switch from one type of establishment to an other type of obscure establishment. This is not what we need right now in order to evolve. 

What we need is a serious development of the human condition, the human intelligence, the Anthropo-Intelligence or AI type 2. 

Think about it. 

Don't rush to act or make conclusions without thinking, investigating, exploring your own human intelligence. Invest in your higher Self.

Εσένα, ποιος είναι ο τόπος σου;

Όποια και αν είναι η ζωή ενός ανθρώπου, ο ρόλος που κατέχει στον τόπο που ζει, η υγεία και η αφθονία που διαθέτει, τα γεγονότα και οι περιστάσεις της προσωπικής του ιστορίας, ακόμα και η χώρα στην οποία ζει και όλα όσα συναντά, καλά και κακά, συσχετίζονται με το επίπεδο της Ύπαρξής του, με το εύρος των Κινήσεών του, με το βάθος της Έκφρασής του.

Αυτός που είναι φτωχός ασυναίσθητα παρακολουθεί μαθήματα, σπουδάζει και περνάει εξετάσεις, στη φτώχεια. Μαθαίνει την φτώχια. Αυτός που χάνει τον απασχολεί, μαθαίνει, από την απώλεια. Αυτός που υποφέρει τον απασχολεί ο πόνος. Μαθαίνει μέσα από τον πόνο. Γιατί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο καθένας αυτός είναι ο τόπος του. Εκεί όπου υπάρχει, κινείται, και μαθαίνει. Αλλά και αυτό που εκφράζει. Μέσα από αυτό κατανοεί κσλύτερα, ρυθμίζει την ενέργειά του, είναι αυτό που εκδηλώνεται στην ύπαρξή του.

Τα εξωτερικά γεγονότα, ακόμη και ο φυσικός τόπος, δεν είναι παρά υλοποίηση, εκδήλωση, πραγματοποίηση εσωτερικών καταστάσεων, ο μαγικός καθρέφτης του επιπέδου της Κατανόησης και Ύπαρξης, του τρόπου σκέψης του Καθενός. Η αντανάκλαση της Αντίληψης και η Εκδήλωσή της. Η ζωή σου είναι αδιάψευστη πραγματοποίηση του τι οραματίζεσαι μέσα από ό,τι αντιλαμβάνεσαι, εάν είσαι σε θέση να παρακολουθείς τι σου συμβαίνει, ή τι σε απασχολεί, όταν δεν είσαι σε θέση να επιλέξεις τον τόπο και την παρατήρησή σου, ή τι σου αποσπά την προσοχή περισσότερο από καθετί άλλο, όταν δεν υπάρχει καν γείωση. Για τον καθένα είναι οι εσωτερικές του καταστάσεις, το καθολικό Τοπίο του εν δράση.

Ο καθένας καταλαβαίνει κάποια στιγμή αν βρίσκεται στον λάθος ή στον σωστό τόπο στη ζωής του, αλλά οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν αν βρίσκονται στον λάθος ή στον σωστό τόπο μέσα στον εαυτό τους. Που κινούνται, πως κινούνται, μέσα από τι μαθαίνουν, τι τους τραβάει τη προσοχή, τι τους ρυθμίζει την ενέργεια. Όπως στο ραδιόφωνο. Κάθε σταθμός έχει συχνότητα και χαρακτηριστικό περιεχόμενο.