Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να τα πούμε και να τα ξαναπούμε, να τα λέμε και να τα ξαναλέμε, για να τα ακούμε -ή να τα ακούν αυτοί που πρέπει- και να τα ξανακούμε μέχρι να γίνει μέσα μας το κλικ. Η πραγματική γνώση δεν είναι πληροφορίες, ή εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Αυτές υπάρχουν στις εγκυκλοπαίδειες, στα λεξικά, στο ίντερνετ. Και όποιος θέλει να τα ψάξει θα τα βρει. Μεθαύριο στη κοινωνία όποιος ξέρει τέτοια πράγματα θα είναι κυριολεκτικά άχρηστος. Και θα νιώθει άσχημα μέχρι να του βρουν οι άλλοι τι να κάνει ή μέχρι να ανακαλύψει και να μάθει να κάνει κάτι πιο ανθρώπινο. Την δουλειά αυτή την κάνει ήδη καλύτερα το ίντερνετ. Το επόμενο επίπεδο οργάνωσης του ανθρώπινου μυαλού είναι να ξέρεις να κάνεις πράγματα. Πως γίνεται κάτι;
Πως γίνεται ένα καλό φαγητό;
Μια καλή συνταγή. Άρα, συνταγές. Κι αυτά ήδη υπάρχουν στο ίντερνετ και μπορούμε να τα βρούμε. Βέβαια κάποιος πρέπει να τα πραγματοποιεί. Αλλά όταν έχεις τη συνταγή, δεν τρως την απογοήτευση της αποτυχίας.
Το τρίτο επίπεδο γνώσης όμως είναι αυτό στο οποίο αναφέρονται άνθρωποι όπως ο Τόνι Ρόμπινς μαζί με τα προηγούμενα ενιαία τα αποκαλεί μοτίβα. Πρώτον, να ξέρει κανείς να ξεχωρίζει μοτίβα και δεύτερον να ξέρει να τα χρησιμοποιεί. Αυτό είναι πχ η δουλειά μιας μοδίστρας. Να διακρίνει το πατρόν ή να μπορεί να βγάλει πατρόν. Και να μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να κάνει ένα ωραίο φόρεμα.
Το τρίτο επίπεδο όμως και στην κατασκευή ρούχων είναι να μπορεί κανείς να σχεδιάζει μοτίβα ή πατρόν. Αυτός ή αυτή είναι σχεδιαστές. Κάτι πιο σπάνιο, γιατί είναι πιο δημιουργικό. Όμως υπάρχει άλλη μια διάσταση σε αυτό που γενικεύει σχεδόν όλη τη λειτουργία του εγκεφάλου. Το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο επίπεδο στην πιο καθαρή μορφή τους όταν διδάσκονται από τον Ρέυ Ντάλιο ονομάζονται Αρχές. Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζεις τις αρχές που διέπουν οποιαδήποτε εργασία που γίνεται σωστά ή λάθος, οποιαδήποτε συμπεριφορά, γιατί αυτό χαρακτηρίζει την φύση των πραγμάτων που συμβαίνουν ή που ζουν. Μετά είναι να μπορείς να τις εφαρμόζεις στην οργάνωση της επιχείρησης ή της ζωής σου για να έχεις σταθερά αποτελέσματα, καλά αποτελέσματα και για να γλυτώνεις να σκέφτεσαι κάθε φορά τι θα κάνεις σε κάθε περίπτωση σαν να μην υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις, που μπορούν να μπουν σε ομάδες που τις αντιπροσωπεύουν μία ή περισσότερες αρχές.
Ή για να αναγνωρίζεις όταν κάτι δεν σου κάθεται, γιατί δεν σου κάθεται. Διότι έχεις μάθει να εφαρμόζεις εμμονικά τα ίδια μοτίβα σκέψης και κατά συνέπεια συμπεριφοράς σε διαφορετικές περιπτώσεις. Οπότε για να αλλάξουν τα αποτελέσματα στη ζωή σου πρέπει να αλλάξεις τα εμμονικά μοτίβα σκέψης και συμπεριφοράς και να τα εμπλουτίσεις με λειτουργικά μοτίβα, λειτουργικές αρχές. Τις οποίες μπορείς να αναβαθμίζεις όταν είσαι σε θέση να βγάλεις ένα καλύτερο συμπέρασμα. Επιπλέον στο τρίτο επίπεδο σχεδιάζεις εσύ μοτίβα σκέψης, συμπεριφοράς, παραγωγής που είναι ανώτερης ποιότητας από αυτά που ξέρουν και χρησιμοποιούν οι γύρω σου, είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι.
Όποιος ανεβεί εκεί είναι ψηλά στη κλίμακα εξέλιξης, η οποία είναι βασικά αυτοποίηση.
Κι όμως υπάρχει άλλο ένα επίπεδο με το οποίο καταπιάνομαι στο βιβλίο μου για όσους καταλαβαίνουν άψογα ελληνικά, αφού έχουν φτάσει σε επίπεδο συνειδητότητας και αυτοποίησης αλά Ρέυ Ντάλιο ή Τόνι Ρόμπινς και τους λοιπούς δασκάλους της πειθαρχίας. Είναι όταν έχεις τακτοποιήσει και διορθώσει τον χαρακτήρα σου και την προσωπικότητα από τα κληρονομικά, γενετικά και επιγενετικά λάθη και περιορισμούς, εγωισμούς και τυφλά σημεία. Και είσαι σε θέση να ανοίξεις το προσωπικό σου μυαλό κι άλλο, και να αφήσεις το σύμπαν να συμμετέχει. Όταν νιώθεις ασφαλής στο σύμπαν, και δεν αφήνεις τα κόμπλεξ (συμπλέγματα / μοτίβα) σκέψης και συμπεριφοράς να σου περιορίζουν τη ζωή στα ίδια και τα ίδια λάθη, εμμονές, ιδεοληψίες, προκαταλήψεις και κοινωνικούς ιδεαλισμούς. Όταν το χάος δεν είναι πια απειλητικό αναλαμβάνει τη λύση με την μορφή έμπνευσης, συγχρονισμού, ευκαιρίας ή συγκυρίας. Όταν μάθεις να κινείσαι τόσο άνετα πάνω στο τεντωμένο σκοινί της εξέλιξης από συνθήκες και συνέπειες της αρχικής σου ταύτισης με την οικογενειακή και κοινωνική προκατάληψη σε οραματισμένο σκοπό τότε το τρομακτικό άγνωστο μεταμορφώνεται στο αδιανόητα προφανές αχά!!!
Δεν υπάρχει πια τίποτα τυχαίο ή ξεκάρφωτο στη ζωή. Όλα είναι συνδεδεμένα και οργανωμένα σε πτυχές από γνωστές ή άγνωστες αρχές και συνθέσεις μοτίβα...
Εσύ, είσαι μοδίστρα ή σχεδιάστρια;
