19. Juni 2010

La rosa de harina

Pero el hombre es un niño laborioso y estúpido
que ha hecho del juego una sudorosa jornada.
Ha convertido el palo del tambor
en una azada,
y en vez de tocar sobre la tierra una canción de júbilo
se ha puesto a cavarla.
¡Si supiésemos caminar bajo el aplauso de los astros
y hacer un símbolo poético de cada jornada!
Quiero decir que nadie sabe cavar al ritmo del sol
y que nadie ha cortado todavía una espiga
con amor y con gracia.
Ese panadero, por ejemplo, ¿por qué ese panadero
no le pone una rosa de pan blanco a ese mendigo hambriento
en la solapa?

- León Felipe

4 Kommentare:

  1. Der Mensch ist aber ein mühseliges und dummes Kind,
    das aus dem Spiel einen verschwitzten Tag machte.
    Wandelte einen Trommelschlegel zu einer Haue um
    und statt ein Lied der Freude auf der Erde zu spielen, fing er an sie zu graben.
    Wenn wir nur wüssten unter'm Applaus der Sternen zu laufen und aus jedem Tag ein poetisches Symbol zu machen!
    Ich will nur sagen, keiner versteht es im Rythmus der Sonne zu buddeln
    und noch keiner erntete das Korn mit Liebe und Anmut.
    Dieser Bäcker, z.B., warum steckte dieser Bäcker keine Weißbrotrose am Revers des hungrigen Bettlers?

    AntwortenLöschen
  2. But man is a laborious and stupid child
    who has made out of the game a sweaty (working) day.

    He has turned the drum stick to a hoe,
    and instead of playing on earth a song of joy
    has been digging her.
    If we only knew walking to the applause of the stars
    and make a poetic symbol of every day!
    I mean nobody knows digging in the rhythm of the sun
    and nobody had yet cut off an ear
    with love and grace.
    This baker, for example, why this baker
    does not put a rose of white bread
    on the lapel of that hungry beggar?

    - León Felipe, The Rose of Flour

    AntwortenLöschen
  3. Όμως ο άνθρωπος είναι ένα ταλαίπωρο και ανόητο παιδί, που έφτιαξε απ το παιχνίδι μια κουραστική μέρα.
    Μετέτρεψε την μπαγκέτα απ το τύμπανο σε τσάπα και αντί να παίζει ένα τραγούδι χαράς πάνω στη γη βάλθηκε να την σκάβει.
    Εάν μόνο ξέραμε να περπατάμε κάτω απ το χειροκρότημα των άστρων και να κάναμε την κάθε μέρα ένα ποιητικό σύμβολο!
    Θέλω να πω, κανείς δεν ξέρει να σκάβει στον ρυθμό του ήλιου και κανείς ακόμα δεν έκοψε ένα στάχυ με αγάπη και χάρη.
    Αυτός ο φούρναρης, για παράδειγμα, γιατί αυτός ο φούρναρης δεν έβαλε στο πέτο του πεινασμένου ζητιάνου ένα τριαντάφυλλο από λευκό ζυμάρι;

    - León Felipe, Το Τριαντάφυλλο από Αλεύρι

    AntwortenLöschen
  4. el problema es que cantamos nuestra alegria mientras cavamos las tumbas de nuestras victimas,
    y lo mejor que hemos sabido inventar hasta el momento es el placer de nuestro sufrimiento

    AntwortenLöschen

© 2010-2020 · pantopia · impressum