life flies

“Oh threats of Hell and Hopes of Paradise!
One thing at least is certain - This Life flies;
One thing is certain and the rest is Lies -
The Flower that once has blown forever dies.”

― Rubaiyat of Omar Khayyam

Enjoy, another word for love

Joy, beautiful spark of the gods,
Daughter from Elysium,
We enter, drunk with fire,
Heavenly One, thy sanctuary!
Your magic binds again
What convention strictly divides;
All people become brothers,
Where your gentle wing abides.

Who has succeeded in the great attempt,
To be a friend's friend,
Whoever has won a lovely woman,
Add his to the jubilation!
Indeed, who calls even one soul
Theirs upon this world!
And whoever never managed, shall seek a friend
Wiping out his tears enjoy this reunion!

All creatures drink of joy
At nature's breast.
Just and unjust
Alike taste of her gift;
She gave us kisses and the fruit of the vine,
A tried friend to the end.
[Even] the worm has been granted sensuality,
And the cherub stands before God!

Gladly, as heavenly joy flies
On her courses through the hearts,
Thus, brothers, you should quit your race,
Joyful, like a full human going to love.

You millions, embrace yourselves.
This kiss is for all the world!
Brothers, it’s not above the starry canopy
There doesn’t dwell any loving Father.
Do you fall in worship, you millions?
World, do you know your creator?
Seek her not in the heavens
Find Joy in your Hearts.

the ghost days

In the old park, lonely and bound by frost
A shape just passed and was in darkness lost.
Her eyes are moist, her lips are cold,
Inaudible the words she never told.

In the old park, lonely and bound by frost,
A ghost recalled the perished days she lost.

Ulysses' Dream

A boat in the middle of the sea
a dream of you
you
come closer only in my sleep

I'd like to cover your sigh with my kiss
but I fear of waking up
So I keep gazing at you from far
with a passion filling my heart

longing to meet you at night
every moon light
dreaming, you 're getting near
I've been sailing on afar

beautiful sea
my lullaby
calm, without crests
tempestuous

My dream is but something else
Can't you see
among the moon and the stars
a sailor of war waking up with love in his heart

from home

There is one adventure, one hero; 

The human. 

There is one soul, one communion;
With the divine, naked but whole.

Im Zeitalter der Chrysalis

Sag mir was dich inspiriert und ich sage dir wo du bist. Ehrst du deine Begegnungen als Inspirationsquellen, dringst du tiefer in das Mysterium ein! Dich, dich, dich, mehr gibst es nicht, zu wissen, zu lieben und zu strecken. Kann ein Anderer deine Fünf Tibeter machen? Alles wie innen so aussen verändert sich feinstofflich, wie ein Magnet Eisenpulver zu Mustern ordnet, wie Hormone die Funktion von Organen steuern, widerstandslos, ohne Druck und Terror, harmonisch, wertneutral, ohne die Einmischung vom Staat und Gewalt. Diese auch in der Natur etablierten Wirkungsweisen entgehen der groben Schichten der Wahrnehmung der etablierten Weltanschauung. Auch die eigene Denk- und Handlungsweise ist primär feinstofflich und nicht durch Worte, sondern durch tiefer liegende Prozesse entstanden. Eine geeignetere Methode das eigene Leben zum eigenen Schöpfungsgarten zu machen, als reverse-engineering gibt es definitiv nicht. Es gibt viele 'Mythologien' - inkl. wiss. Theorien, polit. Ideologien und relig. Überlieferungen - für Welten der Glückseligkeit ausserhalb von hier und jetzt. Mythos! Warum kommt so selten der so phantasiebegabte Mensch auf die geniale Idee, sich selbst zu erkennen, sich selbst anzunehmen und sich selbst mit allen verfügbaren freien Mitteln nach eigener Vorstellung laufend zu erschaffen? Viele würden sofort schreien: Unerhört! das ist doch purer Egoismus! Ich würde sagen: Denk drüber nach und probiere es aus. Erlebe den Unterschied. Und wenn es bei dir nach und nach kein Klick macht, kehre zurück und streiche mich von deiner Liste. Es geht nur um dich in deinem ganzen Leben. Die einfache Einsicht, dass du weder deine Gedanken, noch deine Gefühle bist, obwohl du ins Erwachsensein als souveräner Bürger los gelassen worden bist, ist schon die legendäre Erleuchtung. Nach gelesen, nach geplappert, aus der Feder jeniger, die im Labyrinth ihres Horrors stecken, werden einfache Dinge kompliziert und daraus wieder Kult(ur) gemacht. Das, was du wirklich bist, ist die Geisel deiner Gedanken und Emotionen, bis dein Denken den Heiligen Geist durchschaut und erkannt hat, sich und nicht die Geheimnisse diverser Orden. Deine Stille kann euch vermitteln, dass der Geist und dein Denken sich begegnen, in der Mitte dieses Tumults. In diesem Wirbel aus Gedanken und Gefühle, magnetisch durch die umgebenden Wirbeln entsprechender Felder in der Kindheit generiert, isoliert, systematisch gezüchtet ein unfreiwilliger Geist, der sich als Teil seiner Umgebung empfindet, in der er sein Leben angepasst verbringt, in der Einbildung mit seinem Leben sie geschickt zu gestalten. Ein verinnerlichtes System von installierten Wärtern vermittelt ihm lebenslang, dass die Quellen seines Glücks und seiner Misere bei externen Teilen liegen. Diese Vermittelten Gedanken steuern seine Gefühle, dadurch verdichten sich in einem Netz fester unverrückbarer Wahrheiten, die die Welt so dicht reproduzieren, dass Individuen darin wie in einem Kokon leben. Diverse virtuelle Glücksspiele und die Jagd nach dem virtuellen Glück verwickeln bis zur vollkommenen Eingekapselung durch mehr und mehr kunstvoll dramatische Ereignisse. In der Welt des Willens und der Vorstellung ist Choreographie, Regie und Dramaturgie für die Verdichtungsphase träumender Chrysalis in der Schmetterlingsschöpfung bestens geeignet. Eine farbenreiche und prachtvolle Auferstehung steht am Ende der Katastrophalen Metamorphose an, wo alles Erworbene verloren abgeht. Für die Larve war Schmetterling die zentrale Legende ihres Zeitalters und gewiss auch ihr persönlicher Traum, von dem sie lernte, schamhaft und durch Schuldgefühle Abstand zu halten. Als Larve bewegte sich mühsam, ihre feste Nahrung war die Zerstörung ihrer Umwelt. Ein Schmetterling lässt sich duch die Strömungen seiner Umgebung tragen und ernährt sich nachhaltig vom Nektar. Wir erschafen die Welt unser Erlebnisse als die Vorstellung der Phase der natürlichen Entwicklung unseres magisch/magnetischen Willens. Es gibt eigentlich nichts zu tun, um diesen Vorgang zu begünstigen. Aber wer kann das wirklich tun?

Παντοπία

Η Ελλάδα είναι ένα τοπίο ενεργειακό που πρoάγει συγκεκριμένα κοινωνικά κύτταρα που επιτελούν ένα συγκεκριμένο ρόλο στο σύνολο, όπως κάθε τοπίο άλλωστε, αφού είμαστε κύτταρα ενός τεράστιου οργανισμού του οποίου το αυτόνομο νευρικό σύστημα είναι αυτό που αποκαλούμε Γη, την λειτουργία του οποίου δεν μπορεί κανένα επιμέρους φυσιολογικό κύτταρο να κατανοήσει, εάν δεν κατανοήσει το παν, μέσα από επίγνωση και αυτογνωσία. Άλλωστε τα φυσιολογικά κύτταρα δεν θρέφονται κι εκπαιδεύονται, μεγαλώνοντας σ'έναν οργανισμό με βάση τον φόβο επιβίωσης για να έχουν επιλογές. Άρα δεν έχουν συνείδηση πέραν ενός πολύ στενού ορίζοντα ο οποίος καθορίζεται από την σταδιοδρομία που ακολουθούν. Ένα άτομο, κατά αυτό το πνεύμα, εάν επαναστατήσει έναντι σ αυτή την μοίρα, αυτή την προδιαγεγραμμένη πορεία, θα εκληφθεί ως καρκινικό κύτταρο από τον φοβικό οργανισμό και ...ξέρουμε την συνέχεια. Πρέπει το ίδιο να διαχειριστεί την μοίρα του, εάν θέλει, εάν έχει την διαύγεια να αναγνωρίσει την ματαιότητα της μοίρας των ατόμων που δεν θέλησαν να δουν τι κρύβει ο ορίζοντας και το ουράνιο τόξο. Εάν το κύτταρο είναι πολύ περίεργο, πολύ δυνατό, πολύ πειθαρχημένο, πολύ τρελό και πολύ ικανό, το εν λόγω κύτταρο θα σπάσει τελικά τον ασφυχτικά περιοριστικό κλοιό που δεν αφήνει κύτταρα να γίνουν οργανισμοί και με αυτόν τον τρόπο να περάσουν σε επίπεδο πραγματικής εξέλιξης, πράγμα ασύλληπτο για κύτταρα, τα οποία ζουν μέσα σε δόγματα, ιδεολογίες, δεοντολογίες, εντολές, προσταγές, τιμωρίες, σωματεία και κόμματα.
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από μια κοινωνία από κάμπιες που έχουν πλάσει μύθους για πεταλούδες, ενώ πρακτικά την πορεία εξέλιξης της πεταλούδας την έχουν συστηματικά αποκηρύξει. Το μόνο που κάνει αυτή η κοινωνία είναι να διδάσκεται από τα ίχνη και τα εργαλεία των τεχνικών εξέλιξης που επινόησε και χρησιμοποίησε αριστοτεχνικά κάθε πεταλούδα που ολοκληρώνει τον κύκλο της αφήνοντας πίσω της την νοοτροπία της κάμπιας. Ο δρόμος της είναι κατά βάθος μοναχικός, η ικανότητα όμως αγάπης και κατανόησης ασύλληπτη για κάμπιες, αφού ποτέ καμία κάμπια δεν βοήθησε μια πεταλούδα να πετάξει. Η ζωή της κάμπιας ολοκληρώνεται με την πλήρη απομόνωση στο κουκούλι από τα τείχη που έφτιαξε για να προστατεύσει τα όνειρά της. Αυτό που την εμπόδισε με κάθε τρόπο να κινηθεί προς το όνειρο δημιούργησε τις συνθήκες να μεταλλαχτεί για να το πραγματοποιήσει. Παράδοξο!
- Πρέπει να πάρεις μια απόφαση φίλη μου, θα συνεχίσεις να αναλώνεσαι με τους άθλους των Σίσυφων ή θα περάσεις απέναντι, λέει μια πεταλούδα σε προσφιλή της κάμπια.
Κάτι που είναι για κάμπιες διανοητικά παράδοξο ή ηθικά μεμπτό είναι για την δόκιμη πεταλούδα ίσως κάποια στιγμή το αναγκαίο επόμενο βήμα. Σ αυτό συνίσταται η αποσύνθεση όλων των οργανικών της δομών, τα κύτταρα επανακτούν την αρχική τους υπερκυτταρική ικανότητα ανειδίκευτων βλαστοκυττάρων και μετά από ένα διάστημα, ως δια μαγείας εκ του μηδενός, ανασχηματίζουν τον οργανισμό μιας πεταλούδας ολοκληρώνοντας έτσι την καταστροφική μεταμόρφωση της κάμπιας σε πεταλούδα, που δεν πιέζει την γη για να προωθηθεί αλλά εκμεταλλεύεται τα ρεύματα αέρα για να μετακινείται. Δεν αναμασάει στερεά τροφή καταστρέφοντας το περιβάλλον της αλλά τρέφεται βιώσιμα με νέκταρ όπως οι πεταλούδες των μύθων της κάμπιας. Αφού έζησε τον προσωπικό της μύθο σαν κάμπια, όταν η κάμπια πέθανε, ανήλθε στις πεταλούδες. Σαφώς και είναι ευαίσθητη κι ευάλωτη για το υπόλοιπο της γήινης ζωής της. Αλλά ο αγώνας για επιβίωση δεν είναι πια το κύριο μέλημά της. Η πεταλούδα είναι μέλος ενός πολύ πιο εξελιγμένου οργανισμού ο οποίος βιώνει και επιδιώκει ευδαιμονία.