«Ο άνθρωπος βελτιώνεται με το θάρρος του καθώς ακολουθεί το δρόμο του. Αν περιμένει να βελτιωθεί προτού πάρει μια απόφαση, δεν θα προχωρήσει ποτέ».
Επειδή ο άνθρωπος βελτιώνεται με στοιχεία από το άγνωστο. Είναι σαν να έχει θρεπτικά συστατικά το άγνωστο. Το άγνωστο είναι εκεί που δεν έχεις πατήσει ποτέ πριν. Γιαυτό λέμε πολύ σοφά πως ο άνθρωπος αναπτύσσεται. "Ανά" προς τα πάνω δηλαδή. Το άλλο του συνθετικό στην ανάπτυξή του είναι η πτυχή. Ο άνθρωπος έχει πολλές πτυχές, πιέτες δηλαδή, που καλύπτονται μέσα στα τωρινά του όρια. Τα όριά του είναι το γνωστό. Τα ίδια και τα ίδια. Αυτή η επανάληψη λειτουργεί σαν μια κεντρομόλος δύναμη που κρατάει τον άνθρωπο συμπαγή. Όπως η βαρύτητα της γης δεν αφήνει το μήλο να ανέβει προς τα πάνω. Το φύλλο. Τη βροχή. Το πουλί που θα κουραστεί να πετάει. Τον άνθρωπο που δεν έχει λόγο να πάει παραέξω. Αλλά και το βρέφος. Όλα τα μαζεύει η γη μέσα της και τα καταπίνει όταν πάψουν να έχουν λόγο ύπαρξης. Το βρέφος όμως θέλει να ζήσει και καταλαβαίνει ενστικτωδώς πως πρέπει πρώτα να αντισταθεί σε αυτό που το τραβάει προς τα κάτω. Τελικά από αυτό αντλεί ενέργεια, δυναμώνει, ενεργοποιείται και ξεδιπλώνει τις πτυχές του, τη μια μετα την άλλη. Τα ενδιαφέροντα, τις επιθυμίες, τα όνειρα, τα ταλέντα αλλά και τις δυσκολίες, τις ανάγκες και τα προβλήματά του. Έτσι αναπτύσσεται ο άνθρωπος. Που θα πει μεγαλώνει. Όταν σταματήσει ο άνθρωπος για οποιονδήποτε λόγο να αναπτύσσεται, σε οποιαδήποτε ηλικία και περίσταση, τότε μαραίνεται και πέφτει στη γη. Που τον αγκαλιάζει και τον καταβροχθίζει. Το ανάποδο του "ανά" είναι το "κατά". Όπως λέμε καταπίνω. Καταλήγω. Καταστροφή. Κατηφόρα. Ο σκοπός του ανθρώπου μοιάζει με μια όμορφη, ανηφορική περιπέτεια. Περιπέτεια θα πει συνάντηση με το άγνωστο. Το άγνωστο έχει τα θρεπτικά συστατικά για να αναπτυχθεί ο άνθρωπος.
