the pantopic way

If the place we end up with each and every encounter, with every action is better than the place we entered, then eventually someday we will reach the State of Pantopia.

Δεν χρειάζεται τη ζωή να καταλαβαίνεις

Δεν χρειάζεται τη ζωή να καταλαβαίνεις, 

τότε θα'ναι πάντα σα γιορτή.

Κι άσε τη κάθε μέρα να συμβαίνει

όπως ένα παιδί που περνάει 

από κάθε πνοή του ανέμου 

δέχεται όσα άνθη που του φέρνει. 

Να τα μαζέψει και να τα κρατήσει,

αυτό ούτε καν περνάει από παιδιού το νου. 

Απαλά τα ελευθερώνει απ' τα μαλλιά του, 

μέσα που μπλέκονται εκεί με χάρη,

κι ανοίγει στα ξέγνοιαστά του χρόνια 

για τα επόμενα την αγκαλιά του ευθύς.

Ράινερ Μαρία Ρίλκε, 8.1.1898, Βερολίνο, στο Βίλμερσντορφ

The pathology of ideological possession

The idea that something should be consistent, you were talking about the necessity for consistency in ideology, it’s like, I’m not hearing what YOU think. I’m hearing how you’re able to represent the ideology you were taught. And it’s not that interesting. Because I don’t know anything about you. I could replace you with someone else who thinks the same way. And that means you’re not here. That is what it means. It’s not pleasant. So, you’re not integrating the specifics of your personal experience with what you’ve been taught, to synthesize something that’s genuine and surprising, and engaging in a narrative sense as a consequence. And that’s the pathology of ideological possession. It’s not good. And it’s not good that I know where you stand on things once I know a few things. It’s like why have a conversation? I already know where you stand on things.

Jordan Peterson

η ζωή σου είναι αποτέλεσμα των επιλογών σου!

Επειδή βρίσκω πώς είναι θεμελιώδης σκέψη, θεμελιώδης αρχή ως προς μεγάλο ζήτημα ενός "επιτυχημένου" βίου, θα ήθελα να προσθέσω τί έχω συνειδητοποιήσει επί αυτού. 

Όντως το κλειδί είναι η επιλογή. Εμπεριέχει το σπέρμα της ελευθερίας. Το οποίο έχει όμως και την άλλη όψη όπου σε μικροσκοπικό επίπεδο ίσως γίνεται καλύτερα κατανοητή. Η άλλη όψη της ελευθερίας είναι η (υπ)ευθύνη. Και επειδή δύο όψεις υποβάλλουν σε νομίσματα, θα πω πως το νόμισμα είναι η αντίληψη. Η αντίληψη συνίσταται σε ελευθερία και ευθύνη ή τόλμη. Αλλά για να πλησιάσεις στην ελευθερία πρέπει να ξεπεράσεις τις κατώτερες παρορμητικές συνήθειες και συμπεριφορές. Αυτό το λέμε Αρετή. 

Και επειδή όλα αυτά δεν θα τα αντιλαμβανόμασταν εάν δεν φαινόντουσαν με κάποιο τρόπο. Αυτός ο τρόπος είναι η στάση και η συμπεριφορά. Οι δυο πτυχές, πλευρές της έκφρασης. Άρα,  η αντίληψη εκδηλώνεται ως έκφραση, που είναι στάση και συμπεριφορά. Αυτά διαμορφώνουν όλη μας την ζωή μέσα από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Το οποίο κι αυτό στο κάτω κάτω είναι επιλογή. Όλη αυτή είναι πλέον η αγαπημένη μου κουβέντα. 🙏