Σύγχρονο πρόβλημα σχέσεων

Νομίζω πως είναι ένα σύνθετο πρόβλημα ανάλογο με έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε νάρκωση και ανοίγει τα μάτια του και το μυαλό του αρχίζει να αντιλαμβάνεται την ρέουσα  πραγματικότητα αντί για το φιλμ στο οποίο ζούσε κατά την ύπνωση. Έτσι και στους καιρούς μας πολλά φιλμ,  πολλοί μύθοι έχουν αρχίσει να καταρρέουν, είτε επειδή βομβαρδίζονται με πολλές νέες πληροφορίες, νέα δεδομένα, είτε επειδή καταρρίπτονται από διάφορες νέες θεωρίες και μόδες. Ο κάθε άνθρωπος το βιώνει μέσα του σαν σύγχυση. Δεν μπορεί να ζει πια στον αυτόματο πιλότο της παράδοσης, του χωριού, του δόγματος, της ιδεολογίας και καλείται να αρχίσει να κρίνει για να μην πονάει τόσο τώρα που άνοιξαν τα ταμπού και άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα όλα τα απωθημένα. Σε επίπεδο σχέσεων και κατά συνέπεια σε συλλογικό επίπεδο οι άνθρωποι το βιώνουν σαν ανασφάλεια αναμεταξύ τους και ανάλογα με τις εμπειρίες τους σε αυτή τη μεταιχμιακή κατάσταση κάποιοι νιώθουν να απειλούνται και έτσι αυξάνεται η νευρικότητα και η επιθετικότητα και μάλιστα εκθετικά λόγω πολλαπλών διαδράσεων και αναδρομών. Είναι σαν οι άνθρωποι να είμαστε οι νευρώνες και να μπαίνουμε σε καινούργια τάξη ή να ξεκινάμε μια απαιτητική εκπαίδευση που έχει αυξήσει σημαντικά την ζώνη μαθησιακών προκλήσεων. Όμως όσο συνεχίζεται το παιχνίδι τα νευρωνικα κύτταρα όταν γίνουν παιδιά θα βρουν την άκρη μεταξύ τους. Κυρίως όταν θα φεύγουν οι εκπρόσωποι του συστήματος που έχει λήξει. Διότι δεν υπάρχει χαρά στο παιχνίδι. Το παιχνίδι χρειάζεται κίνητρα και δέλεαρ. Αλλάζουν όντως και οι γυναίκες και οι άντρες γιατί γεννιούνται σαν παιδιά σε εντελώς καινούργιες και απρόβλεπτες συνθήκες. Πράγμα που ποτέ δεν ήταν τόσο παρατεταμένο και δεν ήταν τόσο εκτεταμένο φαινόμενο.