Το μόνο πράγμα που τελικά βοηθάει σε πολυδιάστατες καταστάσεις όπως είναι στη πολιτική, στο κοινωνικό έργο, στη φιλία, στο γάμο, στο να είσαι γονιός, δημοσιογράφος ή συγγραφέας είναι η αλήθεια. Διότι η αλήθεια είναι η πραγματικότητα που συγκεράζει και εξισσοροπεί τα πάντα μέσα μας, και αντικατοπτρίζεται έξω μας. Εάν το κατανοήσουμε αυτό, δεν είναι δύσκολο να δούμε πως οι αρετές όλες ανάγονται σε μία. Την ειλικρίνεια. Και πως η ψυχική ενέργεια του καθενός εκφράζεται όλη στο θάρρος του να εκφράζει την αλήθεια. Δεν μπορεί όμως κάνεις να ξεκινήσει ξαφνικά να λέει την αλήθεια ή να υποστηρίζει την αλήθεια όταν η αλήθεια έρχεται σε σύγκρουση με τη μικρή ή τη μεγάλη του κατεργαριά. Θα του κατέστρεφε όλο του το εσωτερικό οικοδόμημα. Υπάρχουν πολύ ισχυρές δυνάμεις μέσα σε κάθε προσωπικότητα που αντιστέκονται και αντιτάσονται με πείσμα και καρτεργαριά στην έκθεση του εαυτού στην αλήθεια. Υπάρχει ένα αβυσσαλέο χάσμα ενοχών ανάμεσα στον εαυτό μας και στο πολιτιστικό οικοδόμημα θεμελιωμένο στον φόβο και στην έλλειψη επάρκειας. Εξωτερικά η αλήθεια εκθέτει την εικονική πραγματικότητα γι αυτό και απειλεί να σου καταστρέψει το κύρος στην εικονική σου ζωή. Αυτοί που σε βλέπουν και σε δικάζουν καθημερινά είναι οι συνάδελφοι κατεργαρέοι. Γι αυτό και η αλήθεια είναι η μόνη βασική αρετή και εκδήλωση της πνευματικής διάστασης που συνοψίζεται στην αγάπη, σ' αυτό που κάνει καλό στη ψυχή. Έχει τεράστια μεταμορφωτική ενέργεια. Οδηγεί στην απελευθέρωση. Με μια πιο προσεκτική ματιά ισοδυναμεί με τη θέωση, τη λύτρωση, την αυτοπραγμάτωση ή τη Μεγάλη Νίκη.
Η αλήθεια δεν είναι καθώς πρέπει, είναι τόσο επαναστατική που μέσα από την ειλικρίνεια μόνο σαν τρόπος ζωής να υπάρχει μπορεί. Σίγουρα αυτό προσπάθησαν να πουν με πολλά λόγια, με τελετουργικά, εντολές κι αλληγορίες οι ανά το κόσμο φωτισμένες θρησκείες.
Τώρα είμαστε στο πνευματικό μεταίχμιο που μπορούμε να διατυπώσουμε την αλήθεια χωρίς περιστροφές και να την θέσουμε σε κοινή θέα χωρίς μυστικισμό. Που κάνει τα σημαντικά πράγματα αμφίσημα, που αφήνει χώρο για εικασίες και προπαγάνδα. Που αξιώνει όμως τον άνθρωπο με τα ζωώδη ένστικτα, δεσμεύοντας τις ορμές του με ενοχικές πεποιθήσεις, να αναπτύξει το αυτόβουλο για υπέρβαση. Να ενεργοποιήσει την εξελικτική διαδικασία αυτοποίησης, αυτοδυναμίας κι αυτενέργειας. Είναι αυτά τα κενά και οι αδυναμίες του ανθρώπου ο ανεξερεύνητος τόπος εξέλιξης για ένα νέο τύπο πολιτισμού που αμυδρά αναδύεται πέρα από αυτό το λυκαυγές που διανύουμε. Είναι η αναβάθμιση της πολιτιστικής μήτρας μαζικής στερεοτυποποίησης σε Παντοπία.
