Σχέση ίσον εμπιστοσύνη

Κάθε σοβαρή σχέση βασίζεται σε εμπιστοσύνη. Για να είναι υγιής, ανθηρή, γόνιμη, αναπτυξιακή, και καρποφόρα σχέση πρέπει να βασίζεται σε κοινές αξίες, που λειτουργούν σαν φυσικά,  αβίαστα, κοινά, γερά, θεμέλια, και σε κοινές αρχές, που λειτουργούν σαν σύνδεσμοι σταθεροί, ελαστικοί, όπως στο γερό, υγιές, δυνατό, ευέλικτο σώμα ανθρώπου ή ζώου. Δύο ή περισσότεροι άνθρωποι για να σχηματίσουν μια ομάδα πρέπει να χτίσουν τη σχέση τους συνειδητά και να φροντίζουν την ανάπτυξή τους καθημερινά, όπως κάθε μέλος στηρίζει το σώμα, άρα κι όλα τα μέλη, γιατί έχει δύναμη και ικανότητα και αναπτύσσεται για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του σώματος, στις συνθήκες όπου βρίσκεται το σώμα, για τον κοινό σκοπό. Ο σκοπός κάθε μέλους είναι να υποστηρίζει και να εξυπηρετεί το σώμα σε όλες τις περιστάσεις. Το σώμα πρέπει να μπορεί να βασίζεται σε κάθε μέλος όπως ένας άνθρωπος κρατιέται από το μονόζυγο με ένα  ή δύο χέρια χωρίς να κινδυνεύει όλη την ώρα να τραυματιστεί. Το σώμα επίσης βασίζεται σε δύο πόδια που συντονίζονται μεταξύ τους και μεταφέρουν το σώμα παντού ακόμα κι όταν το σώμα κουβαλάει στα χέρια κάποιο φορτίο. Όμως το σώμα μεγαλώνει με τα μέλη του και αναπτύσσεται από μικρή ηλικία όπου τα μέλη είναι αδέξια και δεν μπορούν ακόμα να συντονιστούν. Πειραματίζονται όμως, μαθαίνουν,  συντονίζονται, δυναμώνουν, αναπτύσσονται και μεγαλώνουν όλα μαζί σαν ένα σώμα, ένας οργανισμός. Αυτό που χαρακτηρίζει τη λειτουργία του οργανισμού είναι η οργάνωση. Η οργάνωση εμπιστεύεται κάθε μέλος και κάθε μέλος τρέφεται και λαμβάνει όλα τα ερεθίσματα που χρειάζεται, όλες τις οδηγίες, όλες τις πληροφορίες από το σώμα και επιστρέφει στο σώμα όλες τις πληροφορίες και τα ερεθίσματα που παίρνει από το περιβάλλον. Αλλιώς δεν υπάρχει υγεία. Χωρίς υγεία δεν υπάρχει υγιής πρόοδος. Και χρειάζεται γιατρός και θεραπευτική αγωγή. Έτσι κι η οργάνωση και κάθε σχέση. 

Το λυκαυγές της Παντοπίας

Το μόνο πράγμα που τελικά βοηθάει σε πολυδιάστατες καταστάσεις όπως είναι στη πολιτική, στο κοινωνικό έργο, στη φιλία, στο γάμο, στο να είσαι γονιός, δημοσιογράφος ή συγγραφέας είναι η αλήθεια. Διότι η αλήθεια είναι η πραγματικότητα που συγκεράζει και εξισσοροπεί τα πάντα μέσα μας, και αντικατοπτρίζεται έξω μας. Εάν το κατανοήσουμε αυτό, δεν είναι δύσκολο να δούμε πως οι αρετές όλες ανάγονται σε μία. Την ειλικρίνεια. Και πως η ψυχική ενέργεια του καθενός εκφράζεται όλη στο θάρρος του να εκφράζει την αλήθεια. Δεν μπορεί όμως κάνεις να ξεκινήσει ξαφνικά να λέει την αλήθεια ή να υποστηρίζει την αλήθεια όταν η αλήθεια έρχεται σε σύγκρουση με τη μικρή ή τη μεγάλη του κατεργαριά. Θα του κατέστρεφε όλο του το εσωτερικό οικοδόμημα. Υπάρχουν πολύ ισχυρές δυνάμεις μέσα σε κάθε προσωπικότητα που αντιστέκονται και αντιτάσονται με πείσμα και καρτεργαριά στην έκθεση του εαυτού στην αλήθεια. Υπάρχει ένα αβυσσαλέο χάσμα ενοχών ανάμεσα στον εαυτό μας και στο πολιτιστικό οικοδόμημα θεμελιωμένο στον φόβο και στην έλλειψη επάρκειας. Εξωτερικά η αλήθεια εκθέτει την εικονική πραγματικότητα γι αυτό και απειλεί να σου καταστρέψει το κύρος στην εικονική σου ζωή. Αυτοί που σε βλέπουν και σε δικάζουν καθημερινά είναι οι συνάδελφοι κατεργαρέοι. Γι αυτό και η αλήθεια είναι η μόνη βασική αρετή και εκδήλωση της πνευματικής διάστασης που συνοψίζεται στην αγάπη, σ' αυτό που κάνει καλό στη ψυχή. Έχει τεράστια μεταμορφωτική ενέργεια. Οδηγεί στην απελευθέρωση. Με μια πιο προσεκτική ματιά ισοδυναμεί με τη θέωση, τη λύτρωση, την αυτοπραγμάτωση ή τη Μεγάλη Νίκη.

Η αλήθεια δεν είναι καθώς πρέπει, είναι τόσο επαναστατική που μέσα από την ειλικρίνεια μόνο σαν τρόπος ζωής να υπάρχει μπορεί. Σίγουρα αυτό προσπάθησαν να πουν με πολλά λόγια, με τελετουργικά, εντολές κι αλληγορίες οι ανά το κόσμο φωτισμένες θρησκείες. 

Τώρα είμαστε στο πνευματικό μεταίχμιο που μπορούμε να διατυπώσουμε την αλήθεια χωρίς περιστροφές και να την θέσουμε σε κοινή θέα χωρίς μυστικισμό. Που κάνει τα σημαντικά πράγματα αμφίσημα, που αφήνει χώρο για εικασίες και προπαγάνδα. Που αξιώνει όμως τον άνθρωπο με τα ζωώδη ένστικτα, δεσμεύοντας τις ορμές του με ενοχικές πεποιθήσεις, να αναπτύξει το αυτόβουλο για υπέρβαση. Να ενεργοποιήσει την εξελικτική διαδικασία αυτοποίησης, αυτοδυναμίας κι αυτενέργειας. Είναι αυτά τα κενά και οι αδυναμίες του ανθρώπου ο ανεξερεύνητος τόπος εξέλιξης για ένα νέο τύπο πολιτισμού που αμυδρά αναδύεται πέρα από αυτό το λυκαυγές που διανύουμε. Είναι η αναβάθμιση της πολιτιστικής μήτρας μαζικής στερεοτυποποίησης σε Παντοπία.