Επιθυμία

Ένιωθα νεκρός γιατί μου έλειπε η επιθυμία.
Μου έσβησε η επιθυμία, γιατί νόμιζα ότι μπορεί να με κλέψουν.
Νομίζοντας ότι θα στερηθώ δεν μπορούσα πια να δώσω.
Προσπαθώντας να δώσω, είδα ότι δεν έχω τίποτα.
Βλέποντας ότι δεν έχω, προσπάθησα να δώσω απ' τον εαυτό μου.
Προσπαθώντας να δώσω απ' τον εαυτό μου, ένιωσα ότι δεν είμαι τίποτα.
Βλέποντας ότι δεν είμαι, θέλησα να γίνω.
Επιθυμώντας να γίνω, άρχισα να ζω.

Lust

Ich war tot, weil keine Lust mehr da war.
Meine Lust war weg, da ich besaß.

Ich gab mich als was aus.

Da wurde ich auch beraubt.

Als ich beraubt wurde, habe ich festgehalten.
Ich konnte nichts entbehren.
Da es nichts anderes war, versuchte ich von mir was zu geben.
Ich gab mich auf.

Ich war nichts mehr.
Da ich nichts war, wollte ich plötzlich sein.
 
Meine Lust ist da!

Als ich lernte zu sein

Ich war tot, keine Lust mehr da.
Die Lust war weg, da ich besaß.

Ich gab mich als was aus.

Da wurde ich auch beraubt.

Ich habe festgehalten,
Da ich nichts entbehren kann.

Versuch von mir zu geben.
Ich gab mich selber auf.

Vakuum, Stille

Plötzlich will was sein.

Meine Lust ist da!

You can't pick up the world's best cookbook and understand it; you need to do it

Γ. Όλοι μιλούν υποτίθεται βαθιά, αλλά πρέπει να διακρίνουμε πάντα από που πηγάζουν αυτά για τα οποία μιλούν, δηλαδή το κίνητρο. Δεν είναι καθαρά τα πράγματα σήμερα στο τι λέει κάποιος και που σε οδηγεί. Υποθέτω ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μιλά ίσως για την δράση, μιας και γνωρίζουνε μόνο αν πράξουμε, τότε μόνο γευόμαστε την εμπειρία του φαινομένου. Είναι ενα μικρό όμως κομμάτι της ποιότητας του Νου.(και πάλι καλά). Οι περισσότεροι σήμερα αναλώνονται ακριβώς εκεί στο μαγείρεμα, δεν μιλούν για την δουλειά που υπάρχει πρίν από αυτό (στην καλλιέργεια των υλικών, στη φροντίδα της γης,στον ήλιο ,στον κατάλληλο σπόρο και τέλος στις πληροφορίες που φέρει μέσα του ο κάθε σπόρος).Έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες σεμινάρια επαγγελματικά,αθλητικά ή άλλων δραστηριοτήτων, έχω καταλήξει ότι πολύ λίγοι γνωρίζουν τι λένε, γιατί το λένε και με τι κίνητρο. Δεν είναι σπάνιο σήμερα να ακούς πράγματα από κάποιους (υποτίθεται καθηγητάδες η μεγάλους ας πούμε δασκάλους) αλλά γνωριζοντάς τους να βλέπεις ότι έχουν θέματα ακόμη και στο να διαχειριστούν κομμάτια του χαρακτήρα τους για τα οποία στα μαθήματά τους σου ομιλούν,δίνοντας και συμβουλές μάλιστα ή αξιολογόντας τρίτους.

Α. είναι σημαντικά αυτά που λες, Γ., και η συζήτηση αυτή αξίζει 🙏
Το basics μου άρεσε και σε αυτό ανήκουν πολλά αόρατα και θεμελιώδη ή στοιχειώδη που συνήθως όμως περνάνε απαρατήρητα. Ίσως γιατί δεν έχει κανείς πια χρόνο ή την καλλιέργεια. Όμως δεν θέλω να μένω στη κριτική. Ίσως να πρέπει να γίνει έτσι ή κάπως έτσι για να εξελιχθεί ο άνθρωπος. Αλλά θα ήταν καλό να εξελιχθεί. Αλλιώς δεν θα εξελιχθεί ούτε και η κοινωνία. Νομίζω δε ότι όλα ξεκινάνε, δεδομένου του προβλήματος που έχουμε, από την καλή κουβέντα οπου ο καθένας έχει ή αναπτύσσει το σθένος να λέει ότι σκέφτεται αλλά και το σθένος να ακούει και τον αντίλογο, μ ένα κάποιο πνεύμα κοινής έρευνας. Πιστεύω σε αυτή τη μέθοδο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Περισσότερο από όλα τα φανταστικά cookbooks και τους μεγαλοφυείς μοναχικούς φωστήρες. Μου θυμίζει την ιστορία των κομπιούτερς. Για πολλά χρόνια ψάχνανε τον πιο γρήγορο επεξεργαστή και την πιο μεγάλη μνήμη, για να περάσουμε σιγά-σιγά στους πολυπύρηνους και στα δίκτυα και από την αρχιτεκτονική server-client σε pear-to-pear...

Γ. τα υπογράφω όλα τα παραπάνω...ναι φυσικά και όλοι έχουμε το δικαίωμα της Κρίσης (είναι κάτι θα έλεγα παρεξηγημένο) αλλά προσοχή μιλάμε για κρίση όχι για κατάκριση, άλλο κρίνω, άλλο κατακρίνω. Ενα δεύτερο σημείο που θα ήθελα απλά να φωτίσω για να καταλάβουμε το μονοπάτι της εξέλιξης-ανάπτυξης είναι αυτό που φωτογραφίζεις στο τέλος. Θα δώσω τον δικό μου τόνο (μιας και από υπολογιστές η σχέση μου είναι μικρή) από την δική μου εμπειρία και σπουδή. Έχουμε 300,000.000.000.000. κύτταρα, με 60.000 γονίδια σε κάθε ένα από αυτά και 200.000.000 Quarks σε κάθε κύτταρο. Για να έρθουν μαζί 3 Κβαρκ χρειάζονται 10 Τεραβατ (1 τεραβάτ =1000,000.000 βατ). Το τεράστιο κέντρο φυσικής στην Ελβετία με τους καλύτερους και τα πιο ισχυρά μηχανήματα παράγει 2 Τεραβάτ. Όταν το κάθε κυτταρό μας χρειάζεται 10 κάθε δευτερόλεπτο... Για πια τεχνολογική (ΕΞΈΛΙΞΗ) σε οποοδήποτε επίπεδο μιλάμε; Η δύναμη αυτή στο ανθρώπινο DNA έρχεται από έξω. Ποιός και γιατί μας δίνει όλη αυτή την Αγάπη-Δύναμη. Το κίνητρο λοιπόν είναι πολύ βασικό ως αφετηρία και ως πορεία εξέλιξης... (είναι υπέροχο πως συνδέονται όλα). Εν κατακλείδι το κίνητρο σαν άτομο, σαν οικογένεια, σαν πόλη, σαν κράτος, σαν ανθρωπότητα είναι βασικό... Ποιός προσπαθεί να ελέγχει τις σκέψεις μας;

Α. παλιά θα λέγαμε κάποιοι δαίμονες ή οι κατώτεροι θεοί. Εάν κρίνω όμως από την προσωπική μου εμπειρία ο άνθρωπος, φαινομενικά εννοώ -δεν μπαίνω στη διαδικασία ούτε να το αναλύσω ούτε να εξηγήσω με κάποιο επιστημονολογικό αφήγημα-, βρίσκεται σε μια διαδικασία που ομοιάζει στο μυθολογικό δράμα, κάτι στο οποίο ο άνθρωπος έχει μια αυθόρμητη πρόσβαση πέραν του τι συνειδητοποιεί και καταλαβαίνει.
Ο άνθρωπος άρα και η κοινωνία περνάει στάδια εξέλιξης χωρίς να μπορεί να πηδήξει κανένα. Εάν και εφόσον μάθει να τα βγάζει πέρα με τους κατώτερους θεούς -Λοχίες και Αρχιλοχίες- αντιλαμβάνεται την οργάνωση των αμέσως επόμενων οντοτήτων ή νομοτελειών. Και μαθαίνοντας βγάζει και αυτή τη πίστα. Κάπως έτσι την είδα εγώ την ζωή.
Σίγουρα όμως κατέληξα να πιστεύω πως αυτό το παιχνίδι δεν είναι στημένο για να εξοντώσει τον άνθρωπο αλλά για να τον θεώσει.
Πέρα δηλαδή από το κίνητρο υπάρχει και ο σκοπός και ο στόχος -δυο νέες πτυχές αμέσως-αμέσως.
Αλλά πάνω απ όλα υπάρχει μία θεμελιώδης ερώτηση:
Είναι το σύμπαν ένα εχθρικό περιβάλλον ή είναι ένα φιλικό περιβάλλον.
Εκεί είναι που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πρώτο αντιμέτωπο τον νου τους.
Νομίζω δε πως όλο και όλο το ζητούμενο σε οποιαδήποτε Πολεμική Τέχνη είναι η μεθοδική υπέρβαση του αντιδραστικού νου.
Το έπαθλο είναι ο απτόητος νους.
Μετά αρχίζει άλλος κύκλος σπουδών 'αφάνταστα' πιο δημιουργικός.

Γ. υπέροχα...θα ήθελα να καταθέσω μια θέση που αν και δεν είναι δική μου την αποδέχομαι και την αναζητώ πλέον όλο και περισσότερο. ."Κανένας Χριστιανός δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξος γιατί ο χριστιανισμός είναι ένα σύστημα Ριζοσπαστικής Αισιοδοξίας, έτσι λοιπόν η πραγματική ζωή αρχίζει εκεί που σταματά η βολεμένη καθημερινότητα.
Η τέχνη της ζωής είναι στο να ξέρεις να απολαμβάνεις τα λίγα και να αντέχεις τα πολλά γιατί φίλε μου...η ζωή σε περιγελά οταν είσαι δυστυχισμένος. Η ζωή σου χαμογελά οταν είσαι ευτυχισμένος. Αλλά η ζωή σου υποκλίνεται όταν κάνεις άλλους ευτυχισμένους.
Η ζωή είναι ύπνος και η αγάπη είναι το όνειρο.
Και αν θα εχεις αγαπήσει θα εχεις ζήσει...

Α. έτσι ακριβώς. Θά 'λεγε δηλαδή κανείς πως εάν το καλοσκεφτείς πως είμαστε γραμμένοι στο σωστό Πανεπιστήμιο απλά δεν παρακολουθούσαμε τα μαθήματα, χάσαμε τον μπούσουλα, και δεν καταλαβαίνουμε βέβαια τα Ανώτερα Μαθήματ(ικ ')α.

Γ. αυτό λέγεται Αλήθεια. Χρειαζόμαστε την Αλήθεια σήμερα σε ότι κάνουμε...στις σχέσεις μας,στην εργασία μας,στις προπονήσεις μας σε όλα. Αλήθεια και αγάπη. Χρειαζόμαστε Αλήθεια όχι θετικές σκέψεις...

Α. Το κρατάω αυτό: Αλήθεια όχι θετικές σκέψεις!. Υπάρχουν κανα-δυό ακόμα διαβολικές συμπτώσεις αναστροφής νοήματος και αποτελέσματος. Θα κάνω μια νύξη μόνο για άλλο Κεφάλαιο.
Αγάπη είναι ... 

Now You See Me, too

1376
01:25:04,469 --> 01:25:09,868
Do you know why the Fool is
the most powerful card in the tarot?

1377
01:25:09,943 --> 01:25:13,581
Not because the person
who draws him is a fool.

1378
01:25:13,660 --> 01:25:18,104
He's a fool because he's a clean slate,

1379
01:25:18,175 --> 01:25:22,096
and, therefore, can become anything.

(2016)

The Primordial Schism of the Mind and the Self-Creation Pilgrimage

"A person on Pilgrimage does so on her own, carrying the bare necessities of life on her back, and walking the whole Way. Today, the term Pilgrimage, has barely a meaning, as most are driven, not just to School, University or Athleticism but even to the major pilgrim centres like Work and Family. The actual Walking Pilgrim is a bit of a rarity, but he is the true One, who has laboured months or years through self leverage to arrive at the desireable Shrine, to make his or her commitment. Not that I am decrying other peoples efforts. All I am trying to say, is that a Pilgrim who has walked has seen so much and prepared himself as he walked and is ready and 'cleansed' for the Shrine.

And I believe it should be done alone, for although other people's company on the Walk is enjoyable it lessens the impact of the #Journey. With someone else the attention is lessened and the places seen and explored are not taken in with the same force as when one is alone. Walking alone enables you have a profound deep Experience which if shared is not fully-fledged. By walking alone you discover the places en-route and you never forget what you have experienced. Also, being on your own means that special things will happen to you, which when you belong to any group would just not materialise."

go all the way

“If you’re going to try, go all the way.

Otherwise, don’t even start.

This could mean losing girlfriends, wives, relatives and maybe even your mind.

It could mean not eating for three or four days.

It could mean freezing on a park bench.

It could mean jail.

It could mean derision.

It could mean mockery — isolation.

Isolation is the gift.

All the others are a test of your endurance, of how much you really want to do it.

And, you’ll do it, despite rejection and the worst odds.

And it will be better than anything else you can imagine.

If you’re going to try, go all the way.

There is no other feeling like that.

You will be alone with the gods, and the nights will flame with fire.

You will ride life straight to perfect laughter.

It’s the only good fight there is.”



Charles Bukowski

you never need the wrong people

- Good! You never needed that man. You never needed that paper. You only ever needed a story.
Go tell it!

the day my story changed

And it dawned on me
fear is not real.
The only place that fear can exist
is in our thoughts of the future.
It is a product of our imagination,
causing us to fear things
that do not at present
and may not ever exist.
That is near insanity, Kitai.
Now, do not misunderstand me.
Danger is very real.
But fear is a choice.
We are all telling ourselves a story.
And that day, mine changed.

After Earth (2013)

this side of paradise

Captain's log, stardate ...

Except for myself,
all crew personnel have transported
to the surface of the planet.
Mutinied.
Lieutenant Uhura has
effectively sabotaged
the communications station.
I can only contact
the surface of the planet.
The ship can be maintained
in orbit for several months.
But even with automatic controls,
I cannot pilot her alone.
In effect, I am marooned here.
I'm beginning to realise...
...just how big this ship
really is, how quiet.
I don't know how
to get my crew back,
how to counteract
the effect of the spores.
I don't know
what I can offer against...
...paradise.

- Enterprise to Mr. Spock.

- Yes, Jim, what is it now?

- I've joined you.
  I understand now.

- Wonderful, Jim.
  When will you beam down?

- There are some things in my quarters I want to pack.

- Good.
  Leila and I will meet you at the beam-down point.

- Kirk out.



No.
No.
I...
...can't...
...leave!

Emotions.

Violent emotions. Needs.

Anger.


Captain's log, supplemental.

I think I've discovered the answer.

But to carry out my plan
entails considerable risk.
Mr. Spock is much stronger
than the ordinary human being.
Aroused, his great physical strength
could kill.
But it's a risk I'll have to take.


- Enterprise to Mr. Spock.
- Spock here.

- It's Jim.
- What's keeping you, Jim?
  We've been waiting.

- I've been packing some things, and
  I realised there's some equipment here
  that we should have down at the settlement.
  You know, we can't come back
  onboard once the last of us has left.
- Do you want me to beam up a party?

- No, I think you and I can handle it.
  Why don't you beam up now?
- Just a moment.

  It won't take long. Do you mind?
- I'll wait.

- Ready to beam up, Jim.
- Energising.


-All right, you mutinous, disloyal,
computerised half-breed.
We'll see about you
deserting my ship.

-The term "half-breed"
is somewhat applicable.
But "computerised" is inaccurate.
A machine can be computerised,
not a man.

-What makes you think you're a man?
You're an overgrown jackrabbit.
An elf with a hyperactive thyroid.

- Jim, I don't understand.
- Of course you don't understand.
  You don't have the brains
  to understand.
  All you have is printed circuits.



- Captain, if you'll excuse me...
- What can you expect
from a simpering, devil-eared freak
whose father was a computer
and his mother an encyclopaedia?
- My mother was a teacher.
My father, an ambassador.

- Your father was a computer,
like his son.
An ambassador from a planet
of traitors.
The Vulcan never lived
who had an ounce of integrity.
- Captain, please don't...

- You're a traitor
from a race of traitors.
Disloyal to the core. Rotten like
the rest of your subhuman race.
And you've got the gall
to make love to that girl.
- That's enough.

- Does she know what
she's getting, Spock?
A carcass full of memory banks
who should be squatting
on a mushroom
instead of passing
himself off as a man?
You belong in a circus, Spock,
not a starship.
Right next to the dog-faced boy.

Had enough?

I didn't realise what it took
to get under that thick hide of yours.
Anyhow, I don't know
what you're so mad about.
It isn't every first officer
who gets to belt his captain.
Several times.
- You did that to me deliberately.

-Believe me, Mr. Spock,
it was painful in more ways than one.

- The spores.
They're gone.
I don't belong anymore.

- You said they were benevolent and peaceful.
Violent emotions overwhelm them, destroy them.
I had to make you angry enough
to shake off their influence.

That's the answer, Mr. Spock.

Climbing the Holy Mountain

"In The Perfect Stage the goal is to invest oneself fully in this journey and to open one’s eyes to the challenge one faces here and now, specifically on the mountain, to look inward and to extract oneself from the enveloping clutches of Morpheus. Yet this journey is strewn with myriads of figures, occult elements and bizarre narratives. It is thus not so much the great shining narrative we are presented with as the cultivation of authenticity of detail and perhaps of the occult. The path to perfection is not pure, and we must soil ourselves in rituals, myths and contemplation if we are truly to follow it."

Το 19

Το 18 ήταν ένας αρκετά καλός χρόνος
Αλλά οι μέρες μίκρυναν
Στο 19 που οι μέρες μεγαλώνουν
Η ζωή μας βγάζει σταφύλια
Ώριμα και ζουμερά,
Γλυκά και αρωματικά,
Φέτος θα κάνει πολύ καλή σοδιά