κανόνες συμμετοχής

Καλημέρα!
Τώρα που το καλοσκέφτομαι κι εγω την ίδια παρατήρηση έχω κάνει σαν μέλος του 'κλαμπ'. Σαν μια σέκτα έχει ενα μυστηριακό χαρακτήρα αυτός ο πολιτισμός για να κρατάει το 'κλαμπ' δεμένο. Να το εγκαταλήψεις δεν μπορείς όσο μακρυά κι αν πας. Όμως μπορείς να το υπερβείς, όχι με λόγια, όχι με ηθικοπλαστικούς ή ιεραποστολικούς ρόλους και λόγους ουτε με αντίδραση, αλλά με δράση απόδρασης. Παραβιάζοντας τους ιερούς κανόνες. Νύχτα, μετά από 30 χρόνια σχεδιασμού και προετοιμασίας, αφού όλες οι ομαδικές αποδράσεις απέτυχαν, σου κόστισαν μόνο την απομόνωση και εντατική παρακολούθηση στην πτερυγα ηψιλής ασφάλειας. Ένα μόνο σου έμεινε. Να πηδήξεις τον φράκτη, μόνος σου, και να μην πάρεις τίποτα μαζί σου, να τ΄αφήσεις όλα πίσω. Όπως μέσα ξέχασες τον πλαστό τον κόσμο έξω έτσι και πριν πηδήξεις τη μάντρα πρέπει να τα ξεχάσεις όλα τα βασανιστήρια και νά σαι ανάλαφρος. Με φορτίο περιττό, κι ένα γραμμάριο, δεν θα τα καταφέρεις.
Πέρνα εσύ και δώσε μόνο το παράδειγμα, σε όποιον καταλαβαίνει και μπορεί. Θα δουν πως λείπεις. Οι μισοί θα πουν πως σ έφαγε η μαρμάγκα, πως τρελάθηκες και σε βάλανε σε άλλη πτέρυγα, πως σε φάγανε οι δράκοι του 7ου ή οποιαδήποτε έκδοση κακής φήμης. Οι αλλοι μισοί θα πουν πως αναλήφθηκες, έγινες θεάνθρωπος, ήρωας, σε πήραν οι εξωγήινοι γι τον πλανήτη Κέϋ-Πάς ή καποια άλλη σύγχρονη έκδοση κλασσικού μύθου. Ένας όμως να θυμηθεί τι του έλεγες, τα σημάδια που αφησες και εάν μπορεί να ενώσει τα κουτάκια, να περάσει απέναντι πηδώντας τα τείχη. Τα τείχη που τον διδαξανε να χτίζει πιστεύοντας πως είναι ελεύθερος κι ωραίος, τείχη που με τον ιδρώτα του και χρεωμένος έχτισε, αυτός και κανένας άλλος. Οι άλλοι μόνο μάγια κάνανε, παίζανε με το τηλεκοντρόλ. Τείχη που όταν ολοκληρώθηκαν τον έκλεισαν μέσα ξαφνικά. Και πως να τα βάλεις με τον εαυτό σου; Αυτό ειναι το τελευταίο κομμάτι γνώσης. Μια εμπειρία που καταρρίπτει κάθε μύθο, να βρεις το κουράγιο να γκρεμίσεις τον 'πλαστικό' εαυτό σου.
Μπορείς;