- Du bist so weit gereist, kannst du mir die Welt erklären?
- Ich kann dir die Welt gewiss nicht erklären aber ich kann dir erläutern, wie ein Verbrennungsmotor funktioniert.
In der Brennkammer kommt Brennstoff mit dem allgegenwärtigen Sauerstoff in Verbindung. Durch eine Initialzündung oder unter hinreichendem Druck verbrennt das Gemisch; erzeugt Hitze und hohen Druck, womit ein Teil der innen wohnenden Energie frei gesetzt und durch eine ausgeklügelte Vorrichtung in mechanische Arbeit umgewandelt werden kann.
Genauso mein junger Freund benötigt der Mensch den Sauerstoff seiner Umgebung um im Herzen Feuer zu fangen und so den ganzen Körper mit vitaler Energie zu versorgen. Irgend eine Form von Bewegung erzeugen auch das seelische oder das geistige Pendant des Verbrennungsmotors. Bewegung oder Aktion kann als Treibstoff wiederum mit dem umgebenden Raum interagieren und formbildende oder -vernichtende Arbeit verrichten. Es ist eine kaskadenartige Kettenreaktion, die unter den gegebenen Umständen von Raum und Zeit alle Phänomene sowohl der physikalischen Welt als auch der menschlichen Gesellschaft über den Kreislauf von Werden und Vergehen produziert. Wenn bei dem Menschen die Umsetzungsvorrichtung durch günstige Gegebenheiten erfolgreich integriert ist, kann direkt Aktion höherer Form stattfinden. Dieser Vorgang wird stets als der produktive oder schöpferische Prozess betrachtet, der die Gesellschaft ernährt. Wenn der Mensch nicht über hinreichenden Antrieb verfügt, benötigt er einen künstlichen Druck oder äussere Zündungsmassnahmen, um in Gang gesetzt zu werden, um in Fahrt zu kommen. Was er nicht selbst umzusetzen vermag, wird von seiner Energie abgezogen und weiter geleitet. Damit kann eine externe Anlage in Gang kommen oder ihren Betrieb aufrecht erhalten. In allen Fällen ist jedoch der Ablauf identisch. Abgeschnitten von seinem Umfeld, droht Stagnation.
Wenn das Feuer nicht integriert ist, muss die Umgebung dafür sorgen. Wenn die Welle fehlt, absorbiert die Umgebung die frei gesetzte Energie. Wenn die Energie sich nicht in einem schöpferischen Akt beteiligt, dient sie zunächst der Entropiezunahme, die selbstständig ihre Verwandlung sucht.
Ohne Herz kein Feuer, ohne Umgebung kein Sauerstoff, ohne ein Mindestmaß an Bewusstsein keine Gestaltung.
So ist es mein Freund; du kannst machen was du willst, die Gesetze des Himmels kannst du nicht ausser Kraft setzen. Du kannst aber den Kreislauf so weit verdichten, dass der Verstand nichts mehr unterscheiden kann. Oder du kannst die Stufen so weit auseinander nehmen, dass du die eingeschränkte Sinneswahrnehmung täuschen kannst, wenn du die Transformation über ihren Horizont verlagerst. Du kannst in der Realität schaffen oder zerstören und du kannst selbst Realität erschaffen.
Das ist die zusammenhängende Gesetzmässigkeit zwischen der Verbindung von Sauerstoff und Wasserstoff zu Wasser und Feuer womit der Himmel ständig auf die Erde fällt.
In dir kannst du selber alles finden, Schöpfung und Schöpfer. Du bist heute die Quintessenz.
- Εσύ που 'χεις πάει στα ξένα, για μολόγα μου και μένα πως λειτουργεί η ζωή;
AntwortenLöschen- Σίγουρα δεν μπορώ να σου εξηγήσω την ζωή αλλά θα μπορούσα να σου εξηγήσω πως λειτουργεί ένας κινητήρας εσωτερικής καύσης.
Άκου λοιπόν. Σ έναν θάλαμο καύσης ένα κινητό έμβολο μαζεύεται πίσω για να κάνει χώρο στο καύσιμο που μπαίνει ανυποψίαστο στο θάλαμο. Εκεί συναντιέται με τον καθαρό αέρα και σα να μην τρέχει τίποτα αγκαλιάζονται και έτσι έρχονται κοντά. Τότε το έμβολο αρχίζει να τα πιέζει και να τα πιέζει μέχρι που δεν πάει άλλο. Εκεί είναι που έρχεται μια σπίθα και τα δυο μέχρι πρότινος ανυποψίαστα στοιχεία υπό τις πιέσεις του καιρού παίρνουν φωτιά και σκάνε. Δίνουν και μια κλωτσιά στο έμβολο που πάει καλή του ώρα, αρχίζει να αποσύρεται. Τάχα μου. Γιατί μετά από λίγο επανέρχεται για να σπρώξει τα εξουθενωμένα υπολείμματα της καύσης στις μοναδικές αλλά προβλεπόμενες εξόδους κινδύνου που ως δια μαγείας ξαφνικά ανοίγουν. Έτσι η ιστορία ξεχνιέται αφού όσοι πήραν μέρος πήραν και πόδι για να επαναληφθεί εκ νέου με νέους πρωταγωνιστές. Αυτό το ονομάζουμε παλινδρομική κίνηση του εμβόλου. Το όλο σύστημα λέγεται δε κινητήρας γιατί παράγει την κινητήρια δύναμη που κινεί μια ολόκληρη μηχανή. Μερικές τέτοιες μηχανές πάνε βόλτα και μάθαμε να τις λέμε αυτοκίνητο σαν δηλαδή να μην ήταν αποτέλεσμα επιτήδευσης κάποιου ή κάποιων πολυμήχανων αλλά πολλά υλικά που στα καλά καθούμενα αποφάσισαν να πάρουν μια πολύ συγκεκριμένη μορφή και διάταξη ώστε να κάνουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα, όπως να πηγαίνουν βόλτα τον ένα και τον άλλο επίδοξο ιδιοκτήτη μέχρι ο κυβερνήτης του να το στουκάρει σε κάνα τοίχο. Τότε μπαίνει σε λειτουργία ένας άλλος μηχανισμός που λέγεται 'ασφάλεια'. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
- Τι θλιβερή ιστορία! Θυμίζει σύγκρουση και πἀλη.
AntwortenLöschen- Δεν έχεις άδικο να το βλέπεις έτσι γιατί έτσι στο παρουσίασα άλλωστε. Αυτό αποφάνθηκε κι ένας φιλόσοφος όταν είπε πως ο πόλεμος πατέρας και βασιλιάς των πάντων είναι, δηλαδή γεννά και κυριαρχεί τα πάντα. Όμως υπάρχει και μια άλλη οπτική γωνία που έχει εξίσου ενδιαφέρον. Κάποτε θα έμαθες πως πριν πολλά χρόνια άνθρωποι που έκαναν πολλές σκέψεις γύρω από την σύνθεση και λειτουργία του σύμπαντος κατέληξαν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου περίπου στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι δηλαδή τα πάντα προέρχονται από τέσσερα στοιχεία και ένα ιδιάζον πέμπτο. Είπαν πως η φωτιά, το νερό, η γη και ο αέρας δομούσαν τον κόσμο των ανθρώπων. Το πέμπτο που το ανέφεραν σπανιότερα, το ονόμασαν αιθέρα και του απέδιδαν ξεχωριστές ιδιότητες, αφού ο κόσμος τον οποίο δομούσε ήταν ιδανικός και η κατοικία των θεών.
Ας μελετήσουμε λοιπόν και πάλι την ιστορία μας από κάποια απόσταση. Στον αέρα υπάρχει ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που σχετίζεται με την καυστική ιδιότητα του οξέως και γι αυτό ονομάστηκε οξυγόνο. Στο καύσιμο υπάρχει ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο που γεννά το νερό και γι αυτό λέγεται υδρογόνο. Όταν τα δυο τους συναντιούνται παράγουν φωτιά και νερό και τα δυο βασικά και αναπόσπαστα στοιχεία της ζωής μας. Το ένα βρίσκεται στον αέρα τριγύρω μας το άλλο βαθιά στην γη - και μέσα μας - δεσμευμένο σε κάθε οργανική ουσία. Πιέσεις το δέσμευσαν, έκρηξη παράγει. Το καύσιμο είναι που αρπάζεται εύκολα με το παραμικρό οξύ στοιχείο από το περιβάλλον του. Φωτιά και λάβρα του αλλάζει τα φώτα και του χαλάει την βολή, γιατί τα θέλει ο κώλος του, για να γεννήσει το νέο και να του δώσει υπόσταση. Συνήθως η τριβή και η έκρηξη αυτή είναι μέρος από ένα σύστημα μεγαλύτερο που έτσι μόνο πάει μπροστά ή πίσω, δεξιά ή αριστερά και προχωρεί για να καλύψει κάποιες ανάγκες ή να δημιουργήσει καινούργιες. Η αναγκαιότητα λοιπόν εφαρμόζει τους νόμους τις φύσης που φαίνονται δεδομένοι και αιώνιοι. Από αιτίες παράγει αποτελέσματα, από δράσεις αντιδράσεις. Ο ανθρώπινος νους παρατηρώντας βγάζει συμπεράσματα και κατονομάζει τις αιτίες. Ορίζει το καλό και το κακό σ ένα προσωρινό και στενό πλαίσιο αναγκών και ισορροπιών ανάλογο με τον πνευματικό του ορίζοντα. Με έντονες και αυστηρές διαθέσεις πλησιάζει και εστιάζει σ' αυτό που προβάλει, το κάνει πρόβλημα και επιβάλει λύσεις. Σχετικός και ήπιος κάνει ένα βήμα πίσω, δίνει χρόνο στα πράγματα να εξελιχθούν. Κι αν στρέψει το βλέμμα στους παντοδύναμους θεούς κι αυτοί μοιάζουν με την πάροδο του χρόνου να αλλάζουν. Κάτι μέσα στο νου του ανθρώπου μοιάζει να διαλέγει κι αυτούς ακόμα τους θεούς που αποφασίζουν για τα πάντα. Αυτό είναι το πέμπτο στοιχείο που επηρεάζει τα πάντα, άρα που τα ελέγχει κι ο πόλεμος είναι οπωσδήποτε μέσα του.
“Πόλεμος πάντων πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους”.
Αιώνια πάλη ή χορός των πέντε στοιχείων, διάλεξε και πάρε. Χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς ακρίβεια και νόημα, σαν μικρό παιδί που παίζει με την άμμο μπροστά στο κύμα, παίζει με τους νόμους της φύσης και τους μαθαίνει.
Ποιος ξέρει κι αν υπάρχει καν το παιδί, το κύμα ή ο νόμος;
Ένας θεός το ξέρει...