17. November 2024

Investigate and explore AI type 2, invest on AI²

Today somewhere I heard in the US American news that the current US president elect had previously promised to investigate the interference of the most renowned social platform with some elections and found guilty to put the CEO of the company in jail for ever.
Here is what I think.

It's more sensible to investigate the mechanisms that made him, her, them or anybody else not just interfere but try to control these or those elections, control the legislative and administrative mechanism or pathways of a whole country. Like one might control the neural pathways of the brain and wherever there are neural networks and thus control the whole organism. Not only then but anytime a group of people can gain so much power, can get so small that they don't need to care about the people or pay attention to the will and the needs of the people in general. This, you, fellow US Americans and us the rest of the world need to investigate and make transparent. If you or us care for the humanity. Otherwise it can easily switch from one type of establishment to an other type of obscure establishment. This is not what we need right now in order to evolve. 
What we need is a serious development of the human condition, the human intelligence, the Anthropo-Intelligence or AI type 2. 
Think about it. 
Don't rush to act or make conclusions without thinking, investigating, exploring your own human intelligence. Invest in your higher Self.

6. September 2024

Εσένα, ποιος είναι ο τόπος σου;

Όποια και αν είναι η ζωή ενός ανθρώπου, ο ρόλος που κατέχει στον τόπο που ζει, η υγεία και η αφθονία που διαθέτει, τα γεγονότα και οι περιστάσεις της προσωπικής του ιστορίας, ακόμα και η χώρα στην οποία ζει και όλα όσα συναντά, καλά και κακά, συσχετίζονται με το επίπεδο της Ύπαρξής του, με το εύρος των Κινήσεών του, με το βάθος της Έκφρασής του.


Αυτός που είναι φτωχός ασυναίσθητα παρακολουθεί μαθήματα, σπουδάζει και περνάει εξετάσεις, στη φτώχεια. Μαθαίνει την φτώχια. Αυτός που χάνει τον απασχολεί, μαθαίνει, από την απώλεια. Αυτός που υποφέρει τον απασχολεί ο πόνος. Μαθαίνει μέσα από τον πόνο. Γιατί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο καθένας αυτός είναι ο τόπος του. Εκεί όπου υπάρχει, κινείται, και μαθαίνει. Αλλά και αυτό που εκφράζει. Μέσα από αυτό κατανοεί κσλύτερα, ρυθμίζει την ενέργειά του, είναι αυτό που εκδηλώνεται στην ύπαρξή του.

Τα εξωτερικά γεγονότα, ακόμη και ο φυσικός τόπος, δεν είναι παρά υλοποίηση, εκδήλωση, πραγματοποίηση εσωτερικών καταστάσεων, ο μαγικός καθρέφτης του επιπέδου της Κατανόησης και Ύπαρξης, του τρόπου σκέψης του Καθενός. Η αντανάκλαση της Αντίληψης και η Εκδήλωσή της. Η ζωή σου είναι αδιάψευστη πραγματοποίηση του τι οραματίζεσαι μέσα από ό,τι αντιλαμβάνεσαι, εάν είσαι σε θέση να παρακολουθείς τι σου συμβαίνει, ή τι σε απασχολεί, όταν δεν είσαι σε θέση να επιλέξεις τον τόπο και την παρατήρησή σου, ή τι σου αποσπά την προσοχή περισσότερο από καθετί άλλο, όταν δεν υπάρχει καν γείωση. Για τον καθένα είναι οι εσωτερικές του καταστάσεις, το καθολικό Τοπίο του εν δράση.

Ο καθένας καταλαβαίνει κάποια στιγμή αν βρίσκεται στον λάθος ή στον σωστό τόπο στη ζωής του, αλλά οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν αν βρίσκονται στον λάθος ή στον σωστό τόπο μέσα στον εαυτό τους. Που κινούνται, πως κινούνται, μέσα από τι μαθαίνουν, τι τους τραβάει τη προσοχή, τι τους ρυθμίζει την ενέργεια. Όπως στο ραδιόφωνο. Κάθε σταθμός έχει συχνότητα και χαρακτηριστικό περιεχόμενο.

29. August 2024

Ο Πόλεμος είσαι εσύ

Ξεκίνησα την ζωή μου με πρώτη στρατηγική την παρατηρητικότητα και την προσαρμογή. Τα υπόλοιπα ήταν αντιδράσεις και ρεφλέξ.
Μέχρι ένα σημείο περπάτησε καλά η στρατηγική αυτή. Φυσικά δεν ήξερα καν τι θα πει στρατηγική. Στρατηγός ήταν αυτός που έδινε διαταγές στον πατέρα μου. Αλλά από ένα σημείο και πέρα, κάπου στο γυμνάσιο, δεν έβλεπα πρόοδο ενώ ο δρόμος συνέχιζε να γίνεται όλο και πιο ανηφορικός. Είχα πολύ περιορισμένη αντίληψη για την Αναβάση της ζωής. Σπίτι, σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο, σπίτι, στίβος, σπίτι. Διαδρομές.
Μετά το σχολείο μια μεγάλη αλλαγή στο περιβάλλον και στο κλίμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, έφερε την πιο μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Έφερε αλλαγή στη καθημερινότητα, αλλαγή στους όρους, τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις, τις καθημερινές απαιτήσεις. Εκεί έκανα και το πρώτο 'άλμα ανάπτυξης', μετά το ξαφνιαστικό 6.22 στο στίβο το 1987.
Με την Έξοδο από το οικείο περιβάλλον έκανα ένα άλμα ανάπτυξης, εν μέρει αναγκαστικά, εν μέρει λόγω ελευθερίας κινήσεων.
Όμως σύντομα άρχισε η φόρα που πήρα και η φορά να με οδηγούν σε μια καινούργια διαδικασία που σήμερα την ονομάζω Κατάδυση. Διότι τότε κατάλαβα πως με τα εφόδια που είχα από την παιδική μου ρουτίνα δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω ικανοποιητικά σε μια μη δεδομένη πραγματικότητα. Είχα μια πολύ αρχέγονη αντίληψη ακόμη για το τι είναι ικανοποιητικό. Μια μάλλον αντιφατική σχέση μέσα μου ανάμεσα στην θεωρία και στη πράξη. Και αυτό που γνώριζα στην πράξη δεν ήταν ικανοποιητικό για τα μέχρι πρωτίστως παιδικά μου όνειρα.
Κάποια στιγμή κατάλαβα, από τα συμφραζόμενα, πως υπάρχει κάτι κοινό στις διαδικασίες μάθησης και προόδου που στην περίπτωσή μου οπωσδήποτε δεν ήταν οικείο, ούτε εύκολο, ούτε ευχάριστο, γιατί δεν ήταν του γούστου μου. Έπρεπε να μάθω να πηγαίνω βήμα βήμα, αργά, υπομονετικά και όχι όπως μου κατέβαινε στο κεφάλι ή, παρότι είναι άγνωστο ακόμα σαν έκφραση, όπως μου κατέβαινε στη διάθεση. Με άλλα λόγια δεν είχα την διάθεση να μάθω κάτι μέσα από το βιβλίο, μέσα από αφηρημένες έννοιες και επαγωγή ή συλλογισμούς. Με βόλευε να μαθαίνω πειραματικά και εμπειρικά. Το εργαστήρι του νου μου όμως χρειάζονταν κάποιες προϋποθέσεις, κάποια προετοιμασία που μου έλλειπε για να μπορέσω να βγάζω σωστά συμπεράσματα από τα νοερά μου πειράματα.


Αναγκάστηκα να μάθω να μαθαίνω για να προχωρήσω μέχρι να ολοκληρώσω τις σπουδές στο εξωτερικό μετά την Έξοδο από το οικείο περιβάλλον μέσα από μια διαδικασία Κατάδυσης στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου.
Και αυτός ο δρόμος με πήγε πιο πέρα. Μέχρι ενός ορίου.


Το επόμενο όριο ήταν κάτι πολύ προσωπικό. Κάτι μέσα μου κλώτσαγε άγρια κάθε φορά που προσπαθούσα να αντλώ απλά ικανοποίηση από την άσκηση του καθήκοντος όπως θα το έθετε ο πατέρας μου. Είχα ανάγκη να εκφράσω το κατάδικό μου, κάτι μοναδικό από τον εαυτό μου. Είχα την ανάγκη να νιώσω μεγαλύτερη ευχαρίστηση με αυτό που κάνω, κάτι που μου υπαγόρευε να αρχίσω να συμμετέχω σε ό,τι κάνω και συναισθηματικά.
Εκεί εμφανίστηκε ο θυμός. Εκεί εμφανίστηκε η ασθένεια.
Αλλά εκεί εμφανίστηκε και μια πόρτα προς τα έξω, κι ένα καινούργιο μονοπάτι.
Τελικά τα μονοπάτια στη ζωή είναι αποφασιστικής σημασίας. Φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε κοινούς χώρους αλλά ο καθένας κινείται στα δικά του μονοπάτια. Αυτό όμως δεν φαίνεται διότι δεν εκδηλώνεται.
Όταν βρέθηκα στο δικό μου αδιέξοδο και συνάντησα την πόρτα στα ενδότερα της προσωπικής μου ευθύνης και κυριότητας ήταν που εμφανίστηκε κι η Πολεμική Τέχνη στη ζωή μου.

Η Πολεμική Τέχνη αναγνωρίζει την σημασία της σχέσης του εαυτού με το σώμα και της σχέσης με τον άλλο και το σώμα του, σε κάθε συνάντηση. Πάνω σε αυτό το γεφύρι αναγνωρίζει την δημιουργική διαδικασία της αντιπαράθεσης, της κάθε σύγκρουσης.
Μέσα από την Πολεμική Τέχνη έμαθα πάλι να εστιάζω αλλού.
Σε κάθε σοβαρό εμπόδιο, σε κάθε οριακό σημείο της ζωής μου, ανακάλυπτα το παιχνίδι του μυαλού εκ νέου. Η δύναμη της συνήθειας, η νοοτροπία και που εστιάζει ο νους. Αλλάζοντας φακό και ρυθμίζοντας την εστίαση, άλλοι το περιγράφουν με συχνότητες, ανακάλυπτα τα όρια του κόσμου μου, και μέσα από αδιέξοδα κάθε φορά έναν καινούργιο κόσμο. Πως κάθε καινούργιος κόσμος φέρνει καινούργια περιθώρια χαράς και κινήσεων.
Γι'αυτό κάθε καινούργιος κόσμος χρειάζεται τον δικό του χάρτη. Ίσως να υπάρχουν περισσότεροι χάρτες. Κάποια στιγμή όμως συνηθίζει ο οργανισμός, προσαρμόζεται το βλέμμα, η ματιά, στους νέους ορίζοντες και βλέπει χωρίς υπολογισμούς και βοηθήματα την πραγματικότητα διαφορετικά.
Αυτό μου το πρόσφεραν αρχικά οι 'μετακομίσεις' της παιδικής μου ηλικίας, ο στίβος, το "εξωτερικό", το "πανεπιστήμιο" και η αναπάντεχη μετατόπιση ενδιαφέροντος από την σκέψη και τους υπολογισμούς πίσω στις αισθήσεις και στο σώμα μέσω της "πολεμικής τέχνης".
Το όμορφο με την πολεμική τέχνη ήταν για μένα η εξέλιξη στην αμεσότητα, η μείωση των εγκεφαλικών διαδρομών, πηγή για πολλές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, μέσα από εικασίες, θεωρίες, γνώμες, κι απόψεις άλλων. Όταν όλος ο οργανισμός παίζει live είναι ζωή όπως λέει και το τραγούδι. Όταν το όργανο δεν είναι όλο το σώμα μόνο οι σκέψεις μπορούν να σε παρασύρουν εύκολα μακρυά από την πραγματικότητα που λειτουργεί. Ίσως έξω από τον χάρτη και να χάσεις τον δρόμο για την επιστροφή.
Εγώ πάντως εκεί ήρθα πάλι σε επαφή με τον εαυτό μου. Ίσως για πρώτη φορά με κόσμο γύρω μου. Διότι ο στίβος είναι μια πολύ μοναχική εμπειρία.
Σε επαφή και με άλλους ανθρώπους που ζούμε από κοινού την ίδια κατάσταση άρχισα να βλέπω τι νιώθω, τι μου βγαίνει, και τι δεν μου βγαίνει. Είχα την ευκαιρία να δω από κοντά και άλλους ανθρώπους να χειρίζονται την ίδια η παρόμοια κατάσταση. Μέσα από τις διαδικασίες των προπονήσεων ανακάλυψα τον δρόμο να τροποποιώ κάποιες βασικές εσωτερικές μου διαδικασίες.
Μαζί με τις προηγούμενες εμπειρίες άνοιξε ένας ολόκληρος κόσμος σπουδής και μάθησης με χειροπιαστά αποτελέσματα. Μπορούσα πλέον να ασκούμαι σε μια επιστήμη και σε μια τέχνη μέσα και έξω από τον επίσημο τόπο των εργασιών.
Ανακάλυψα πως ο Τόπος της μάθησης και των ανακαλύψεων είναι ανεξάρτητος από ευνοϊκές ή ιδανικές συνθήκες. Ουσιαστικά ο πραγματικός τόπος μάθησης και εξέλιξης εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί τις αντιξοότητες, ενώ βρίσκεται πάντα και παντού, εκεί όπου βρίσκομαι εγώ. Ή εγώ και κάποιος άλλος. Αλλά και μόνος μου όταν είμαι μπορώ να μαθαίνω ανακαλύπτοντας καινούργια πράγματα για τον ανθρώπο και την φύση του μέσα από τις διαφορές που οδηγούν στις συγκρούσεις μέσα από την παρατήρηση και την γνώση της δικής μου φύσης σε διαφορετικές θέσεις. Ανακάλυψα μια αντιστοιχία ανάμεσα στις εσωτερικές συγκρούσεις και στις εξωτερικές και μια αντιστοιχία ανάμεσα στην εσωτερική αρμονία και στην εξωτερική.
Οι εξωτερικές συγκρούσεις συσχετίζονται με εσωτερικευμένες απόψεις, πεποιθήσεις που έχουν υιοθετηθεί μέσα από εντυπώσεις και την επανάληψη. Είναι μια διαδικασία που μοιάζει πολύ με τα κομπιούτερ και τον προγραμματισμό που σπούδασα στο εξωτερικό, στη Δρέσδη και στο Βερολίνο. Όταν αλλάζει ο προγραμματισμός αλλάζει η επαφή, η επικοινωνία, η σύνδεση, η σχέση με τον άλλο και όταν αλλάζουν οι σχέσεις που μας συνδέουν με άλλους αλλάζει όλη η ζωή. Στον άνθρωπο ο κύριος προγραμματισμός είναι η επανάληψη, η καθημερινότητα, η συνήθεια. Οποίες κι αν είναι οι αρχικές συνθήκες ο προγραμματισμός μπορεί να οδηγήσει σε στοχευμένα αποτελέσματα.


Για μένα ήταν ξαφνικά σαν να έχω βρει τον μίτο της Αριάδνης και την Αριάδνη μέσα μου. Άρχισα να κοιτάζω όλους τους μεγάλους μύθους με ενθουσιασμό.
Ολόκληρη η ζωή μου εκδήλωνε πλέον μια μυθαγωγική-μυσταγωγική σχέση με κάτι πολύ βαθύτερο μέσα μου. Με το να γίνεται αντιληπτή αυτή η διάσταση ανάμεσα στο μέσα και στο έξω, με το να εκδηλώνεται το ανέκφραστο αλλά οικείο κομμάτι μέσα μου άρχισε να ελευθερώνεται και ένα άγνωστο κομμάτι. Έτσι άλλαξε και η σχέση μου με το διαφορετικό και το άγνωστο εν γένει. Αντιξοότητες, συγκρούσεις και διαφορές άλλαξαν χαρακτήρα. Βασικά άλλαξαν πρόσημο.


Πως το είπε ο Δάσκαλος; "Δεν υπάρχει αϊκίντο. Αϊκίντο είσαι εσύ."


Δεν υπάρχει πόλεμος, ο πόλεμος είσαι εσύ.

Η Τέχνη του Πολέμου

 Ο Πόλεμος έχει πολλές μορφές και πολλά πρόσωπα. Γι αυτό και ο σαφής ορισμός του δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όποιος αμφιβάλλει ας ανατρέξει στην ιστορία και στην γεωγραφία. Τα διαμόρφωσαν πόλεμοι. Ειδικά η θέληση της ισχύος που επικρατεί.


Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει γιαυτό ο ορισμός που έδωσε ο Ηράκλειτος όταν ο πόλεμος είναι ακόμα μια έννοια αρχετυπική που συγγενεύει, με κάθε άρθρωση των φθόγγων "πλμς" τουλάχιστον ηχητικά, με παλμός, Παλαμάς, παλάμες, πολιτισμός, ...

Ο σκοτεινός φιλόσοφος που κοίταζε πίσω από τα φαινόμενα διατύπωσε λοιπόν τον αφορισμό πως ο "πόλεμος" γεννάει τα πάντα και κυβερνάει τα πάντα. Διότι κινείται ανάμεσα στα όρια της πραγματικότητας και φτάνει στα άκρα, ανάμεσα σε αιώνιες έννοιες και στον θάνατο κάθε μορφής, ανάμεσα στην ελευθερία από υπαγόρευση και στην εξάρτηση από συμβάσεις, συνθήκες, συμφωνίες.

Κάθε εργαλείο, όπως κάθε 'όπλο', που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου σε έναν τόπο τοπικών συμφερόντων, σε αντίθεση με τα εργαλεία που είναι τα 'όπλα' που προμηθεύεται ο τόπος από ξένους τόπους ή τόπους ξένων συμφερόντων, που χαϊδευτικά αποκαλούνται συμμάχοι, μπορεί να πετύχει στόχους χωρίς τους περιορισμούς που απαιτούν την έγκριση ξένων, συμμάχων.

23. Juli 2024

Ανθρωπόκαινο, η εποχή ανάπτυξης της Ανθρώπινης Νοημοσύνης

Όταν έρθει η εποχή που κάθε ρουτίνα θα εκτελείται από ρομπότ, όπου την οργάνωση και τον συντονισμό από τις πιο σύνθετες ρουτίνες θα τις αναλαμβάνει η ΤΝ, όταν θα ζητάμε συμβουλές και βοήθεια, που ανάγονται σε γνώσεις που διδάσκονται, από εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης όπως το ChatGPT, με αβέβαια ή ανεξέλεγκτα αποτέλεσματα, η επιστροφή στις κλασική παιδεία, και στις σταθερές αξίες ίσως να μοιάζει πάλι η καλύτερη λύση για ό,τι θα έχει απομείνει στον άνθρωπο να κάνει. Αυτό θα ανοίξει πιθανότατα τον ενδιαφέρον για την εξαντλητική έρευνα και ανάπτυξη της Ανθρώπινης Νοημοσύνης. Είναι πολύ πιθανό μάλιστα κάποιος έξυπνος επιστήμονας να δώσει στην επιστήμη αυτή το όνομα anthropo-intelligence (ανθρώπινη νοημοσύνη) κατά το anthropocene (ανθρωπόκαινο) που περιγράφει από πολλούς την καινούργια γεωλογική εποχή που διανύουμε όπου ο άνθρωπος είναι ο σημαντικότερος συντελεστής επιρροής και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος.

Και ίσως κάποιος να το σημειώσει αρχικά Α°Ι και στο τέλος ΑΙ° εφιστώντας για πρώτη φορά στην ιστορία της πρόσφατης ανθρωπότητας την προσοχή στο καίριο σημείο της μέχρι τώρα παρανόησης πως το μέσο -τα εργαλεία, η τεχνολογία- δεν είναι το μήνυμα, δεν είναι η κινητήριος δύναμη. Και φυσικά δεν είναι ο σκοπος της ανθρωπινης υπαρξης. Ούτε καν η επιβίωση. Αλλά η εξέλιξη του ιδιου του ανθρώπου ως συνειδητού όντως που μέσα από διαδικασίες συνειδητότητας ή αυτογνωσίας όπως λέμε αυτοδημιουργείται ή αυτοποιείται όπως θα μπορούσαμε να προσθέσουμε.

10. Juli 2024

Ανθρώπινη Νοημοσύνη, η θεραπεία της Τεχνολογικής Νόσου

Οι μέρες μας χαρακτηρίζονται από κοσμογονικές αλλαγές. Με μοντέρνους όρους, πρόκειται για μια γεωπολιτική, τεχνολογική και κοινωνική επανάσταση. Όλα φυσικά είναι αλληλένδετα. 
Που βρισκόμαστε εμεις;  
Τι μπορούμε να κάνουμε; 
Τι είναι ανάγκη να κάνουμε;
Με ποια σειρά;
Άλλωστε και το αϊκίντο είναι για να φτιάξουμε τον εαυτό μας και για να φτιάξουμε τη ζωή μας. Ο κύριος Βατανάμπε που μας δίδασκε μέσω της γλώσσας, του αλφαβήτου, της γραμματικής, του συντακτικού του αϊκίντο μέχρι που έφυγε σε ηλικία 89 ετών το Αύγουστο του 2019 επέμενε πως δεν υπάρχει αϊκίντο. Γιατί αϊκίντο είμαστε εμείς. Ο εαυτός μας, η ζωή μας. Το αϊκίντο με μοντέρνους όρους είναι ένα ολιστικό σύστημα προσωπικής ανάπτυξης. Οπότε Ι κόσμος γύρω μας αφορά τον άνθρωπο που θέλει να ζήσει μια συνειδητή ζωή για να λύσει τα προβλήματά του. Κι εμένα προσωπικά στις τελευταίες μας συναντήσεις μου είπε να εστιάζω στη ζωή μου, να φτιάξω τη ζωή μου και όχι απλά να παίρνω μέρος σε προπονήσεις και σεμινάρια. Μου έκανε πολύ καλό που μου το είπε τόσο ξεκάθαρα. Τώρα που έχω γράψει τη ζωή μου τρεις φορές τα θυμήθηκα μάλλον όλα. Άλλωστε τα συζητάω και μαζί σας. Το τι γίνεται γύρω μας μας επηρεάζει πολύ γιαυτό πρέπει να το καταλαβαίνουμε και αναλόγως να το λαμβάνουμε υπόψη.

Τα γεωπολιτικά δεν μπορούμε να τα επηρεάσουμε άμεσα. Την τεχνολογία πρέπει να την παρακολουθούμε και όχι μόνο να την χρησιμοποιούμε αλόγιστα αλλά σαν εργαλείο για αυτό που είναι ουσιαστικό στη ζωή. Κοινωνικά πρέπει να είμαστε και κει συνειδητοί πολίτες, ό τι κι αν σημαίνει αυτό. 
Η τεχνολογία λοιπόν που μπαίνει σε διαδοχικά κύματα σαν τσουνάμι, οι έρευνες λένε πως ήδη μέχρι το 2026 θα αλλάξει τη ζωή μας τόσο δραματικά όσο άλλαξε από το 1900 μέχρι σήμερα. Αυτό λίγοι ακόμα το συνειδητοποιούν. Η τεχνολογία αυτή συνίσταται σε νανοτεχνολογία, ρομποτική και ΑΙ με άπειρες κατακλυσμικές εφαρμογές. Σε μικρό σχετικά βάθος χρόνο ό,τι επάγγελμα είναι ρουτίνα θα αντικατασταθεί. Δικηγόροι, πολλοί γιατροί όπως τους ξέραμε, φαρμακοποιοί, τεχνικοί, οδηγοί, εργάτες, πωλητές, τραπεζοϋπάλληλοι, τράπεζες, προπαγανδιστές δημοσιογράφοι και σοφιστές πολιτικοί κλπ κλπ. Λίγοι άνθρωποι κάθονται να συλλογιστούν πως όλα αυτά θα γίνουν γιατί μπορούν να γίνουν και γιατί μετά το σύστημα θα ελέγχεται καλύτερα. 
Άρα, αυτό που θα μείνει είναι η ουσία. Ποια είναι η ουσία της ζωής του ανθρώπου; Η επιβίωση; Όχι βέβαια. Η ανάπτυξη. Η δημιουργία. Η έκφραση.

Οπότε μέσα στα επόμενα, πες, 5 χρόνια ό,τι είναι περιττό για τον defacto σκοπό της ανθρωπότητας θα σβήσει. Δεν νομίζω πχ πως οι μοντέρνες κοινωνίες θα θέλουν πραγματικά να βλέπουν ανθρώπους να σκοτώνονται, να δέρνονται, να χτυπιούνται, να ασκούν βία. Θα περάσουμε σε πιο εκλεπτυσμένους τρόπους. Στα πάντα. Οι πρωτοπόροι θα το δείξουν και στους υπόλοιπους. 

Ποιοι είναι οι πρωτοπόροι;

Υπάρχουν χοντρικά τρία στάδια ανάπτυξης του ανθρώπου. 
Πρώτο στάδιο, ο άνθρωπος βλέπει μόνο τον κόσμο του, δεν επικοινωνεί, δεν μαθαίνει, είναι απομονωμένος πνευματικά, ευάλωτος, εύθραυστος.
Δεύτερο στάδιο, ο άνθρωπος μαθαίνει μια γλώσσα, μαθαίνει να σκέφτεται με κοινούς όρους και βλέπει αυτά που βλέπουν και άλλοι. Αυτός ο άνθρωπος είναι οπαδός και ακολουθεί ομάδες και κινήματα. Εξ ου και ο influencer, ο follower και τα likes.
Το τρίτο στάδιο είναι ο άνθρωπος που βλέπει αυτά που δεν βλέπουν οι άλλοι και βγαίνει κάποια στιγμή μπροστά, χωρίς να το θέλει. Γιατί αυτός ο άνθρωπος έκανε δουλειά με τον εαυτό του και βγήκε από τα κοινά καλούπια της κάθε κοινωνίας. 
Αυτοί είναι οι σοβαροί επιχειρηματίες, οι διαφωτιστές, οι πρωτοπόροι.

Όλοι αυτοί χρειάζονται χάρτες ακριβείας για το πως λειτουργεί ο άνθρωπος. Μεγάλο μέρος αυτού είναι η ακριβής λειτουργία του ανθρώπινου σώματος και η σχέση του με τις πνευματικές λειτουργίες. Αφού το σώμα είναι το όχημα, ο βιοϋπολογιστής, η συσκευή λήψης και εκπομπής ενέργειας και πληροφορίας.

Αυτό που ονομάζω εγώ ΑΙ°, Anthropo-Intelligence.

Συμπέρασμα, το ουσιώδες πράγμα που θα απομείνει στον άνθρωπο να κάνει θα είναι οι σπουδές ΑΙ°. Η σπουδή δηλαδή της ανθρώπινης συνειδητότητας, της αντίληψης και της έκφρασης.

Το Αϊκίντο που μελετάμε στο εργαστήρι του Τόπου μας ευελπιστεί να πληροί τις προδιαγραφές του μέλλοντος για την παιδεία του Νέου Ανθρώπου.

Όλες αυτές οι πληροφορίες είναι open-source για όποιον ενδιαφέρεται να έχει κάποια διαύγεια για το Παγκόσμιο Τοπίο που αναδύεται ώστε να πάρει μέρος στις κατά Τόπους καλλιέργειες του ανθρώπινου πνεύματος που βρίσκεται σε μαρασμό αυτή τη στιγμή και αυτό είναι η πραγματική Πανδημία που διανύουμε.

Εμείς είμαστε οι φορείς της μέχρι τώρα ασυνειδησίας μας και η αυτοποιητική αυτογνωσία μας είναι η θεραπεία. Η αυτογνωσία δηλαδή που κάνει τον άνθρωπο να βλέπει παντού τι κάνει και να αναγνωρίζει τον τρόπο να είναι προσωπικά απόλυτα υπεύθυνος για κάθε του ενέργεια. Ή αμέλεια. Ή παράληψη. 

24. Juni 2024

Ο Δρόμος της Αλήθειας Οδός Προσωπικού Μαρτυρίου αλλά απελευθερώνει

Κάποιος που αγνοεί όλες τις πτυχές του εαυτού του, όμορφες και άσχημες, ευχάριστες και δυσάρεστες, και προσπαθεί απλά να φέρεται όπως τον έπεισαν πως πρέπει να φέρεται, να έχει ενοχές και τύψεις και να απορρίπτει τον εαυτό του όταν ξεφεύγει από το κλουβί των ψυχαναγκασμών του δεν μπορεί να θεωρηθεί καλό άτομο. Δεν είναι καλό το άτομο γιατί δεν έχει προσβαση στο κέντρο του. Το κέντρο του είναι ένα δαιμόνιο κλεισμένο σε ένα κλουβί. Αυτή είναι η θέση του. Γιαυτό έχει την ανάγκη να βάζει και τους άλλους σε αυτή τη θέση, στο κλουβί των αναντίρρητων πεποιθήσεών του. Περήφανος όταν βάζει κάποιον "στη θέση του". Απειλείται από κάθε διαφορετική άποψη γιατί είναι σκλάβος ενός συστήματος αξιών που υπηρετεί. Ζει από πάντα σε ένα κόσμο αναποδογυρισμένων αξιών και αρχών. Όπου το ανθρώπινο πνεύμα το ομοούσιο του Αγίου Πνεύματος υποτάσσεται σε "αξίες και αρχές" που δεν έχουν σχέση με την χαρά ή την ευτυχία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος εκτελεί κατά παραγγελία της εντολές του κυρίου με το μαστίγιο και τον κουβά με τις λιχουδιές ή την ανακυκλωμένη τροφή. Δεν έχει μάθει να ακούει το σώμα, τη καρδιά, και το νου του γνωρίζοντας πως έχουν κάτι σημαντικό να πουν. Αγνοεί την ιερότητα της φύσης και πως είναι κι αυτός ιερό μέρος της φύσης. Έχει μια διαταραγμένη σχέση με την φύση, την αλήθεια, με τον αυθεντικό εαυτό του και την πραγματικότητα. Ό,τι του έμαθαν είναι σημαντικότερο από αυτό που είναι πραγματικό. Τα πάντα πρέπει να είναι κανονικά, κανονισμένα να υπακούν σε αυτό που έμαθε αυθαίρετα, άκριτα, ουσιαστικά με την βία. Έμαθε πως αυτό που γνώρισε λέγεται αγάπη, ενώ η πρωταρχική αλήθεια, η χαρά, ο αυθορμητισμός της αυθεντικότητας είναι σαχλά πράγματα που οδηγούν στη καταστροφή. Γιαυτό η αυθεντικότητα πρέπει να τιμωρείται με σοκ και πόνο. Ξανά και ξανά. Ένας τέτοιος άνθρωπος μαθαίνει να είναι καθωσπρέπει αλλά αυτό δεν τον κάνει καλό άνθρωπο. Ίσα ίσα τον κάνει έναν άνθρωπο που πρέπει (ψυχ)αναγκαστικά να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Με αποτέλεσμα οι καθωσπρέπει να μην είναι ποτέ ευτυχισμένοι αλλά ικανοποιημένοι και να μην αφήνουν κανέναν γύρω τους να πάει να ακολουθείσει την χαρά και την ευτυχία του. Είναι ανήσυχος στον δημιουργικό και πειραματικό τόπο της χαράς και την ευτυχίας του. Ή κοντά στην πηγή της ευτυχίας. Ουσιαστικά είναι δυστυχισμένοι οι καθωσπρέπει άνθρωποι που ζουν μόνο χάρη στα ναρκωτικά τους. Ουσίες, όπως το πολύ ή αλόγιστο φαΐ, ή ενέργειες, όπως η πολύ ή αλόγιστη δουλειά χωρίς χαρά, που απλά δεν σε αφήνουν να αισθανθείς τον πόνο και την φθορά από την έλλειψη του οξυγόνου που χρειάζεσαι πραγματικά. Έχοντας συνηθίσει στην στέρηση του οξυγόνου στον εαυτό τους, το επιβάλλουν και στους άλλους. Γιαυτο οι ασκήσεις αναπνοής είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη κι επανάσταση στη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου.
Όποιος και ό,τι κινείται πραγματικά προς την χαρά ή την ευτυχία και το οξυγόνο είναι ύποπτοι ή ηδη παραβάτες. Όπου εστιάζει ο νους αυτό παραγγέλνει. Είτε το βρίσκει έτοιμο από άλλους συμμορφωμένους, είτε το ερμηνεύει, το σχεδιάζει και το δημιουργεί. Σε ακραία εκπαίδευση στη στέρηση το παρανοεί. Αυτές είναι οι μακροχρόνιες καταστάσεις της πνευματικής αξαθλίωσης.

Άλλο πράγμα είναι να μιλάμε ωραία για ωραία πράγματα. Όμως στην πράξη για τους καθωσπρέπει, κανονικούς ανθρώπους τα πράγματα πρέπει να είναι στριμωγμένα ή κάπως ανήθικα. 
Τους αρέσει να σκέφτονται ή να λένε 'τι ωραία θα τανε να ...'. Χωρίς όμως να μάθουν και να κάνουν αυτό που χρειάζεται στην πραγματικότητα για να το δημιουργήσουν.

Η αλήθεια είναι μια όμορφη σκέψη, μια πανέμορφη σοφή ιδέα αλλά η άσκηση στην αλήθεια συνιστά την προσωπική "via dolorosa", την Οδό του Προσωπικού Μαρτυρίου. Διότι με το που ξεκινάς την ειλικρίνεια έχεις να κάνεις γύρω σου με ανθρώπους που έμαθαν να φοβούνται την αλήθεια, να αμφισβητούν την κρυφή αρμονία της πραγματικότητας. Έμαθαν να νιώθουν ασφαλείς όταν είναι τα πράγματα στη θέση τους. Ο εαυτός τους στη θέση του και ο άλλος στη θέση του πάνω σε τοποθεσίες που δεν χαρτογράφησαν ποτέ οι ίδιοι. Δεν σε ακούνε πραγματικά γιατί η αλήθεια είναι το δίκαιο του καθενός, όπως έμαθαν στο θηριοδαμαστήριο της πρώτης ηλικίας. Πονάει κι είναι επικίνδυνη. Όχι μόνο δύσκολη. Όταν αποφασίσεις να είσαι ειλικρινής αρχίζεις να κάνεις εχθρούς. Όλους όσους δεν τους συμφέρει να θέτεις όρια. Θα ανακαλύψεις πως δεν έχεις όσους φίλους νόμιζες πως είχεις. 

Δεν είναι καλοί άνθρωποι οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν έχουν τρόπο να αντιστέκονται σε αυτούς που τους εξουσίαζουν με το μαστίγιο. Δεν μπορούν να αντιμιλήσουν στους κυρίους του κατεστημένου στο οποίο είναι στριμωγμένη η ψυχή τους. Πως να αντισταθούν μπροστά στο μαστίγιο της εξουσίας. Δεν έχουν κριτήρια. Περιμένουν κάποιον μεσσία, κάποιον ήρωα να τους αποκαλύψει τα κριτήρια της καθωσπρέπει ζωής. Έτσι κινούνται από τόπο βοσκής σε τόπο βοσκής.

Η αλήθεια δεν είναι για τους καθωσπρέπει ανθρώπους. Η αλήθεια είναι μόνο για τους θαρραλέους. Η αλήθεια είναι επικοινωνία και η επικοινωνία είναι η επικίνδυνη έκθεση του εαυτού. 

Καταλήγουμε να λέμε, τι ωραία που θα ήταν... Τι κρίμα που δεν είναι... Ποιος φταίει; Πίσω από όλα είναι ο διάβολος. 

Όταν έρθει όμως η αλήθεια, αποχωρεί ο διάβολος.
© 2010-2020 · pantopia · impressum